Onder het mes.

Ik toon Hubby de avond voor de operatie nog mijn broodmes en grap hoe de chirurg mijn schouder zal opensnijden..

Mijn eerste nacht in het ziekenhuis is niet zo rustig verlopen. Ik krijg te horen, dat mijn “je-bent-het-eerst-aan-de-beurt” operatie niet gepland is voor ’s morgensvroeg, maar wel voor kort na de middag, rond 12u30. Daar we de avond daarvoor om 17u al hadden gegeten, tel ik de uren al af tot mijn volgende maaltijd na de operatie. Hmhm… De verpleging heeft in de koelkast nog een heuse diabetesmaaltijd voor me in petto, die ik toch maar binnenspeel om de komende uren te overbruggen. Vannacht even onder de 70 mg/dl (3.8 mmol) geweest en een klein blikje cola opgedronken. Amper 45 min later kreeg ik een 85 mg/dl (4.7 mmol) met schuine pijl naar beneden en toen heb ik mijn pomp 1u30 op 0% gezet, zodat ik geen basaal meer binnenkreeg. Vanmorgen een mooie 101 op het scherm van de Dexcom en daar ben ik wel blij mee.

Vannacht bedenk ik plots, dat ik de verpleging niet verteld heb, dat ik geen paracetamol mag krijgen, omwille van valse waarden op de Dexcom. En dat ik ook nog moet zeggen, dat ik absoluut niet kan overgeven (daarover volgende week meer), of ze daar ook rekening kunnen mee houden in hun medicatie-overleg?
Ik merk dat er heel wat interesse is voor de insulinepomp en de Dexcom, maar dat de kennis hieromtrent zeer miniem is (wat ik ook begrijp, het is zelfs voor ons allemaal nog zo complex). Kan je je voorstellen hoe blij ik ben, dat mijn eigen schoonbroertje assisteert op het OK? Hij is vertrouwd met insulinepompen en CGM, omdat mijn schoonzusje ook T1 heeft en dat stelt me gerust. Hij kan tussen zijn werk door, mijn waarden opvolgen en advies geven voor het bijsturen. My hero of the day!

Naast mijn gewone ziekenhuisbandje, krijg ik ook een oranje bandje om, wat erop duidt dat er speciale opmerkingen genoteerd zijn (lastig mens, of iets in die aard). Mijn eigen ziekenhuisfestivalbandjes!
Nog 3u te gaan.. Ik zie niet zozeer op tegen de operatie zelf (al ben ik niet zo’n fan van de pijn die er ongetwijfeld mee zal gemoeid zijn), maar zie wel op tegen de afhankelijkheid in de weken nadien. Ik hou er niet van om op derden te moeten rekenen en doe liefst alles zelf. Toch zal ik hulp nodig hebben in het huishouden (bedankt Wel-Care voor de zorg!). Het is misschien wel goed om mijn koolhydraatinname de komende weken terug te schroeven, zodat ik alvast minder schommelingen heb. Dat zal mijn herstel zeker ten goede komen. Wondheling met diabetes is niet altijd evident en ik zie het als mijn taak om die opvolging zo goed mogelijk te doen. Ik wil er geen frozen shoulder aan overhouden. De chirurg heeft dan ook beslist tot een open schouderoperatie ipv laporoscopisch.