Het gebeurt niet zo vaak dat ik ziek ben (naast het feit dat ik een chronische ziekte heb, bedoel ik dan). Geen verkoudheden, geen griep, geen hoofdpijn, geen vervelende virussen. Dat was enkele weken terug wel anders. Zomaar uit het niets, kwam het opzetten. Ik voelde me zo ellendig en deze keer was dat niet te wijten aan bloedsuikerschommelingen, want ik had een ontbijt achter de kiezen waar mijn bloedsuiker net heel blij en stabiel mee was. Geen veel te hoge waarde om daarna keihard naar beneden te kletteren, nee, deze keer een heel rustig kabbelend beekje.

Net voor de middag ging het verkeerd. Mijn bloedsuiker was aan het zakken en ik dacht een slokje appelsap te nemen om dat weer recht te trekken. Ik drink normaal nooit appelsap, maar had enkele flesjes appelsap gekocht bij een zaakje in de buurt dat zelf appelen perst. Het is dan ook puur appelsap, niets aan toegevoegd en het leek me wel leuk om eens iets anders dan cola in huis te hebben om hypo’s op te lossen.
Zoals ik al zei: na die slok appelsap ging het helemaal verkeerd. Ik voelde me meteen duizelig worden en het werd zwart voor mijn ogen. Kort daarna ook hevige hoofdpijn en braakneigingen. De houdbaarheidsdatum op het flesje was zeker nog 6 maanden geldig en het appelsap was ook best lekker. Ik voelde me zo ellendig, dat ik alleen maar op de bank kon liggen. Ik zou net de lunch klaarmaken, maar heb de lunch niet gehaald. Ik werd al misselijk van denken aan eten alleen (en wie mij kent, weet dat daar heel veel voor nodig is).

Ik ben in slaap gevallen op de bank en werd enkele uurtjes later wakker met barstende hoofdpijn en het misselijk gevoel was helemaal niet weg. Van zodra ik recht stond, moest ik naar het toilet hollen en wurgde ik mijn ingewanden eruit. Wat een ellende zeg. Ik voelde me een vodje. Mijn bloedsuikers bleven gelukkig wel stabiel en het was een goeie manier, laat ons zeggen, om mijn basaal patroon te testen.

Mijn poging om tenminste wat water te drinken, ging meteen de mist in, mijn maag kon het niet aan. Weer de bank op dan maar, om nog wat te slapen. Het avondmaal heb ik ook aan me voorbij laten gaan. Ik werd al misselijk van de geuren die uit de keuken kwamen, maar was wel blij dat de dochter achter het fornuis ging staan, zodat zij en Hubby tenminste te eten hadden.

Ik ben een slechte zieke. Ik kan echt niet tegen ziek zijn en tegen afhankelijk zijn van derden. Ik wil gewoon alles zelf doen en voel me zo nutteloos als dat niet mogelijk is. Ik kon zelfs de hond niet te eten geven, omdat de reuk van het voer me zo liet kokhalzen. En nee, ik ben niet zwanger…

Zoete groet,

Cathy

UPDATE: de reden van mijn ziek zijn is inmiddels gevonden. De druppels pijnstilling die ik moest nemen voor mijn pijnlijke schouder, nam ik op een lege maag in en druppelde die onder mijn tong. VERKEERD DUS! De druppels moeten bij de maaltijd genomen worden en opgelost worden in een glas water. My mistake dus!

Volg Aan Tafel met Type 1 Diabetes op Facebook en doe mee met de interactieve onderwerpen.