Niet alleen de titel van mijn blog, maar een moment dat meerdere malen per dag terugkomt. Ik heb altijd graag gekookt en gebakken. Toen ik nog op kot zat, maakte ik voor het eerst mijn eigen maaltijden klaar. Startend van nul, zonder voorkennis of ervaring. Zonder diabetes, zonder koolhydraten te tellen of me bezig te houden met meten, bolussen en hyp-toestanden. Zorgenvrij, buiten het krappe budget gerekend.

Sedert de diagnose, 13 j geleden, ben ik nog meer overtuigd van zelfbereide maaltijden. Het lezen van etiketten is een gewoonte geworden. Ik zie echter niet alleen de koolhydraten, maar op de labels zie ik ook allerlei toevoegingen, bewaarmiddelen, E-nummers, woorden die me helemaal niets zeggen. Niet meteen iets waar ik insuline voor nodig heb, maar waar ik me wel vragen bij stel.

Zelfbereide maaltijden dus. From scratch, zoals de Amerikanen dat zo graag zeggen. Je hoeft geen uren in de keuken te staan om een feestmaal voor te bereiden. Het helpt wel, om tijdig je menu voor te bereiden en een boodschappenlijstje op te stellen. Een feestmenu mag net dat tikkeltje meer zijn. Misschien een extra gang of extra lekker? Hoe doe je dat dan met de diabetes? Kies je ervoor om je te houden aan een vaste hoeveelheid koolhydraten of gun je jezelf iets meer? Eet je mee met de groep of zorg je voor je eigen maaltje?

Alcohol hoeft niet voor mij. Ik lust wel graag eens een wijntje, maar het is geen must. Cola light in een hoog glas op voet, is voor mij even feestelijk. Dan hoef ik me alvast geen zorgen te maken over het effect daarvan op de bloedsuiker. Wil je toch graag een glaasje? Waarom dan niet kiezen voor champagne, dat zal het minst effect hebben op je glycaemie. 
Aperitiefhapjes hou ik liefst zo koolhydraatarm mogelijk. Geen chips, geen toastjes. Maak het extra mooi door de hapjes te presenteren in aantrekkelijke schaaltjes, in kleurrijke papieren muffinvormpjes of feestelijke glaasjes. Nog nooit meegemaakt dat mijn zelfgemaakte hapjes niet aangeraakt worden, integendeel. Vaak zijn ze als eerste weg.
Voorgerechten vind ik het makkelijkst. Hier hoeft geen brood bij, geen aardappelen, rijst of pasta. Je kan kiezen voor een eigentijds slaatje met vis of vlees, een soepje (zonder bindmiddelen) afgewerkt met garnaaltjes en verse kruiden, een carpaccio van vlees of vis. Wat dacht je van deze koolhydraatarme sushi-rolletjes?
Bij het hoofdgerecht kunnen uiteraard wel weer koolhydraten. Het broodmandje laat ik links liggen. Vaak eet je dat ook alleen maar op omdat het er is. De koolhydraten in de vorm van aardappelen/pasta/rijst/.. zullen in mijn bord liggen, maar in een beperkte hoeveelheid. Daar ik graag groentjes eet, voorzie ik liever een mooie variatie aan seizoensgroentjes en een salade in een apart kommetje. Werk je slaatje af met pompoenpitjes, nootjes (geen croûtons!) en een zelfgemaakte dressing.

En dan is daar het moment suprème, waar veel mensen naar uitkijken: het dessert.. Ik verwacht de meeste koolhydraten in het dessert. Het handigst vind ik om een dessertbuffet te voorzien, waarop allemaal kleine porties lekkers klaar staan. Geen grote stukken (ijs)taart, geen grote potten chocolademousse, maar fijne, kleine dessertjes. Ik denk aan deze kruidige kerstcake bijvoorbeeld (per vierkantje, bestoven met bloemsuiker en met een handvol framboosjes, reken je 12.5 gr kh voor de versie met suiker), of de citroenmousse die een vriendin me leerde maken en altijd een voltreffer is. Wat dacht je van deze koolhydraatarme pralines? Je kan ze op voorhand maken en in de diepvriezer bewaren.
Door hier en daar wat koolhydraatarmere dessertjes te plaatsen tussen de rest, voelt het niet aan alsof je jezelf tekort moet doen. Doordat je kleinere porties neemt, zal het koolhydraatgehalte aan het einde van de rit best meevallen. Maar vooral: geniet van het gezelschap, geniet van de sfeer en geniet ondanks de diabetes.

Zoete groet,

Cathy