Wat moet het verwarrend zijn, voor iemand die geen diabetes heeft, om te begrijpen wat wij doormaken. Het ene moment bestellen we op café een cola light en leggen er de nadruk op dat het echt light moet zijn (of zero) omdat we geen suiker gebruiken en het andere moment moet er met spoed een gewone cola gevraagd worden om een te lage bloedsuiker omhoog te brengen. Met gefronste wenkbrauwen word je bespied van achter de toog, maar dat trekken wij ons natuurlijk niet aan.

Het is ook absoluut geen makkelijke materie. Mogen wij nu wel of geen suiker hebben? Wie heeft de waarheid in pacht? Jarenlang hebben we moeten vechten om suiker weer in te bouwen in onze manier van leven. Toen er nog geen insuline beschikbaar was (voor 1921), mocht een PmD geen suiker meer eten. Dat zou ook nefast geweest zijn op dat moment en zonder die broodnodige insuline zou je al snel een tragische dood tegemoet gegaan zijn.

Ondertussen hebben we al heel wat evolutie gekend. Denk maar aan de tijd van de varkens- en runderinsuline. De kunstmatige insulines worden steeds beter maar zullen waarschijnlijk nooit zo snel werken als de lichaamseigen insuline. Doordat wij de snelwerkende insuline moeten inspuiten, duurt het wel een 20-tal minuten eer die op de juiste plek terecht gekomen is. In tussentijd stijgt je bloedsuiker. Lichaamseigen insuline werkt meteen en daarom zullen mensen zonder diabetes die hoge pieken niet kennen (zie foto). Insuline die we inspuiten, werkt ook zo’n 3u na, ook iets waar rekening mee moet gehouden worden.

Wil dat nu zeggen dat we beter van de suiker af blijven? Ook daarop zijn weer zoveel antwoorden te verzinnen. We eten allemaal te veel suiker, of we nu diabetes hebben of niet. Traktaties zijn traktaties en suiker kan best in een gezonde levensstijl. Het gaat over keuzes maken en afwegen wanneer je wel of geen traktatie kan hebben. De trek in lekkers komt niet altijd op het gepaste moment. Een lekker stuk versgebakken taart laten staan omdat je bloedsuiker >300 mg/dl is, lijkt me geen slechte keuze. Datzelfde stuk op je bord krijgen en er met smaak van genieten bij een bloedsuiker van 78 mg/dl (yay! op tijd mijn bolus toegediend), zal je bloedsuiker nog altijd doen stijgen, maar niet zo torenhoog als bij de eerste optie.

Producten met suiker, laten de bloedsuiker snel stijgen. We moeten er dus bewust mee omspringen. Het is voor niemand goed om zonder beperking suikerhoudende voeding/drankjes te gebruiken. Niet voor mensen met diabetes, maar ook niet voor de anderen. Suiker kan je snel energie geven, maar kan evensnel weer voor een dipje zorgen. Het is aan te raden je bloedsuiker zo stabiel mogelijk te houden en de rollercoasters van hoog naar laag en terug, zo veel mogelijk te beperken. Hoe je dat zelf doet, is je eigen beslissing. Je kan suiker vervangen door zoetstof of je kan er voor kiezen om toch gewone suiker te gebruiken, in beperkte mate. Je kan zorgen voor voldoende beweging om de suikers te verbranden. Suikerhoudende producten eten zonder insuline toe te dienen is niet aan te raden. Onder het mom van: als ik geen insuline gebruik voor dat lekkere dessert, dan hoef ik het ook niet te noteren in mijn dagboekje… dat is enkel jezelf bedotten. Je moet eerlijk blijven met jezelf en je hoeft enkel verantwoording af te leggen aan jezelf.

Wat doe je als gastvrouw/heer als iemand met diabetes op bezoek komt? Geen dessert voorzien? Doen alsof je neus bloedt en gewoon een stuk taart voorschotelen? Of misschien sla je de PmD (Persoon met Diabetes) over met een gemompeld excuus? Haal je suikervrij gebak (dat ook nog heel wat koolhydraten bevat- ja hoor, koolhydraten worden in je lichaam ook omgezet in suiker) in huis of kies je voor een gezonde fruitsla, boordevol (gezonde?) koolhydraten (vruchtensuikers)? Ik heb eigenlijk maar één wens als ik ergens uitgenodigd ben of als ik uit eten ga: dat er cola light te krijgen is. Voor de rest trek ik wel mijn plan. Want ook dat is diabetes: of je nu thuis bent of op een ander adres: de diabetes is er altijd bij. Laat de PmD zelf beslissen of hij/zij al dan niet een dessert neemt. De ene keer kan het wel, de andere keer dan weer niet.

Zoete groet,

Cathy