Heb je niets te doen? Er staan nog 2 manden vol was die smeken om een strijkbeurt en de keukenkastjes zouden blij zijn met een sopje. Het kippenhok moet schoongemaakt en de honden wachten op een pedicure. De vaatwas is gedeeltelijk ingeruimd, de rest van de lading staat nog op het aanrecht. De keuken is een waar slagveld. Stemmetjes in mijn hoofd zeggen dat ik moet rechtstaan, douchen (het is ondertussen al na 16u), me aankleden en proactief moet zijn. Ik word er echter beter in, in dat negeren van die stemmetjes. De radio zingt zijn liedjes en het getokkel van mijn vingers op mijn toetsenbord klinkt rustgevend. Mijn insulinepomp maakt een licht vibrerend geluid, ter bevestiging dat er een correctiebolus afgegeven wordt. Mijn voeten liggen onder een dekentje en ik ben nog helemaal niet van plan om recht te staan.

Die wasmanden staan er trouwens al 2 weken. Er komt steeds meer was bij. Ik neem me ook elke dag voor om er aan te beginnen, maar er is altijd wel iets dat voorrang krijgt. Nog even, volgende week, of de week erna. Ik maak lijstjes van wat ik nog allemaal gedaan wil krijgen. Ik wil de voorraadkasten en de diepvriezer leeghalen en reorganiseren. Ik wil de zomerkledij opbergen en de winteroutfits controleren op draagbaarheid. Ik wil nog een recept voor appeltaart uitproberen en er moet nog brood gebakken worden voor morgen. Mijn insulinepomp moet bijgetankt worden en normaal gebeurt er een katheterwissel op dag 3 (die al enkele dagen geleden is…). Ik laat de boel de boel.

Zondagsmodus. Het mag wel eens vaker. Niets moeten, je nergens iets van aantrekken. Gewoon lui zijn en bankhangen. We zijn het verleerd. Of misschien nooit aangeleerd. Want geef toe: lui zijn is niet bepaald iets om mee uit te pakken. Niet Instagramwaardig, niet iets wat je in je brief aan de Sint schrijft of in je CV zet bij kwaliteiten. Ik duw de stemmetjes naar de achtergrond en hou mezelf voor, dat het gezond is om af en toe even in zondagsmodus te gaan. Waarom zie ik dan de misprijzende blik van mijn vader, neerkijkend op de bankhangende tiener die ik ooit was?

Zoete groet,

Cathy