De druppels condenseren op de buitenkant van mijn glas ijskoude Chardonnay. Ik heb er een lange werkdag op zitten in het Boudewijnpark. In mijn werk als Persoonlijk Assistente, zet ik me 200% in voor de kindjes waar ik voor zorg. Hen begeleiden in hun groei naar zelfstandigheid, het bouwen aan zelfvertrouwen en hen vooral heel graag zien, is wat mijn hart sneller doet slaan. Ik hou van deze meisjes, van hun onschuld, hun eerlijkheid, hun manier van zijn. Ik krijg er onvoorwaardelijke liefde voor terug. Ze zijn mijn eigen fanclub en lopen me overal achterna. Ze weten als geen ander, wat het hypo-alarm op mijn smartphone wil zeggen: cola halen??? Het is moeilijk voor hen om geduldig af te wachten tot ik mijn cola op heb, maar ze leren bij. Echt tijd om te bekomen van een hypo is er niet, want geduld staat niet heel hoog op hun prioriteitenlijst. Deeltijds werken is voor mij meer dan genoeg en als ik thuis kom, heb ik graag rust en tijd voor mezelf. Even bijkomen, zeg maar, van alle drukte.
Wanneer neem jij tijd voor jezelf en vooral: hoe doe je dat? Je hebt vast ook een razenddruk schema met werk, kinderen, gezin, vrije tijd, een sociaal leven? Maak je in jouw agenda tijd voor jezelf? Dan denk ik niet aan een etentje bij de familie of een sportactiviteit met je vriend(in), maar tijd voor jezelf? Als in: een avondje alleen op de bank, met een goed boek en een fleece dekentje? Of een relaxatiesessie in een schoonheidssalon, een mani/pedi of een namiddagje shoppen in je eentje?
Zo belangrijk, om niet enkel voor de mensen rondom jou te zorgen, maar ook voor jezelf. Want tenslotte moet je ook elke dag voor je chronische aandoening zorgen en daar kruipt best wat tijd en energie in. Voor jezelf zorgen is niet egoïstisch, het is noodzaak en verdient evenzeer een plaats in je agenda. Ik weet van mezelf, dat ik daar echt moet op letten, dat ik mezelf ook wat me-time gun. Je kan niet meer geven als je op bent. Je moet jezelf de kans geven om te herbronnen en je batterijen op te laden.
Wat ik voor mezelf doe? Ik maak graag verse pasta, als ik helemaal alleen thuis ben. Het ritme van mijn Kenwood die pasta draait, maakt me blij en brengt me rust. Het zijdezachte gevoel van de pasta door mijn vingers, is gewoon zen. Ik maak steeds vaker verse pasta. Ik maak steeds vaker tijd voor mezelf. En nee, ik voel me daar niet schuldig om.
Zoete groet,
Cathy
Aan Tafel met Type 1 diabetes 
Ja, tijd maken voor mezelf sta ik helemaal niet bij stil en denk dan gewoon, is dit echt wel nodig, zovele anderen die zorg dragen voor anderen? Waarom ik dan ook geen zorg dragen voor zovelen die ik ontmoeten mag. Om daarmee te beginnen zal dit van mezlf een grote opdracht vragen en wil dit wel proberen en vraag dan echter wel van hoe? Toch zal ik tijd maken om daar even over na te denken en zie dan wel wat gebeuren moet. Cathy nog een zoete groet en tot wederhoren
LikeLike
Dag lieve Nicole
ik kan me voorstellen dat je, als zuster in een gemeenschap, niet echt verondersteld wordt om tijd te maken voor jezelf. Jullie zetten zich zo hard in voor andere mensen, voor jullie geloof. Tijd maken voor jezelf is echter niet egoïstisch, het is een manier van goed voor jezelf zorgen.
Hou van jezelf en geef jezelf de zorg die je verdient.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike