Ik durf het wel eens. Zeggen dat ik geen suiker mag. Het blijft een hekel punt onder mensen met diabetes. Waar de ene zegt dat suiker absoluut niet mag, zal een diacollega de wenkbrauwen fronsen en zeggen dat alles kan, met mate en mits aanpassingen in het insulineschema (maw: koolhydraten tellen, insuline bepalen, corrigeren waar nodig). Veel is afhankelijk van de periode waarin jij je diagnose gekregen hebt. Vroeger had men het vooral over suiker die niet mocht. Ondertussen weten we allemaal dat niet enkel tafelsuiker invloed heeft op onze bloedsuiker, maar alle koolhydraten in onze voeding en voor velen onder ons ook eiwitten en vetten. De ene koolhydraat is de andere niet en de ene laat onze suikerspiegel al wat meer pieken dan de andere. Het is aan ons om te bepalen hoe we onze diabetes willen regelen.

Ik ben niet echt een zoetebek. Eerder een hartige eter. Desserts hoeven niet zo nodig, maar hou me niet weg van (verse) pasta, brood dat net uit de oven komt, aardappelen (nee, ik hou niet van friet), rijst, peulvruchten, chips en consoorten. Waar ik altijd verkondig dat we als persoon met T1 diabetes geen dieet hoeven te volgen (als we geen overgewicht hebben), maar gewoon een gezonde voeding nastreven, durf ik toch wel eens te zeggen, dat ik geen suiker mag. Gewoon, omdat het me beter uit komt. Als ik bijvoorbeeld zie, dat de taart die geserveerd wordt, echt niet mijn ding is. Ik haat het om insuline in te spuiten en hoge pieken te maken voor iets wat eigenlijk niet eens mijn voorkeur wegdraagt. Ik zou natuurlijk ook gewoon kunnen zeggen: nee, bedankt, maar dan komen de vragen: sta je op dieet? Waarom eet je geen taart? Zou je toch niet een heel klein stukje?
Ik voel gewoon, dat je sneller met rust gelaten als je zegt dat je gewoon geen suiker mag, omdat je diabetes hebt. Stom natuurlijk, want zo hou je de fabels levend. Natuurlijk moeten we niet overdrijven met suikergebruik, maar dat geldt evenzo voor mensen die geen diabetes hebben.

Ik vind het altijd vreemd als ik iemand met diabetes in een horecazaak hoor vragen om geen poedersuiker op de pannenkoek te doen, “omdat ze diabetes hebben en geen suiker mogen”. Dan denk ik aan de koolhydraatwaarde per pannenkoek (meestal krijg je er 2) en vraag me af of dat kleine laagje poedersuiker dan niet te verwaarlozen is tegenover de 40+ grammen koolhydraten die je sowieso al binnenspeelt. Of ben ik daar nu alleen in? Of is dit uit onwetendheid, zoals zo vaak gebeurt, dat mensen nog altijd denken dat enkel suiker een invloed heeft op onze bloedsuiker?

Ja, ik eet suiker en nee, ik ben niet bang om daar voor uit te komen. Ik gooi netjes zoetstof in mijn koffie en eet daarnaast een niet-zo’n-suikervrij dessertje als ik daar zin in heb. Noem me vreemd, maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar. En nee, ik voel me daar niet schuldig over. Nee, dank u, ik mag geen suiker. Maar enkel op momenten waarop ik dat zelf beslis graag.

Zoete groet,

Cathy