Moesten jullie het nog niet gemerkt hebben: wereldwijd wordt november gezien als diabetesmaand, met als topper 14 november, Werelddiabetesdag. Dit jaar is het thema: diabetes en familie. Diabetes heb je nooit alleen. Het krijgen van de diagnose, is niet iets wat enkel de persoon zelf raakt, maar ook de mensen rondom die persoon. Het leven na de diagnose is nooit meer hetzelfde, of die diabetes nu “makkelijk” te behandelen is of niet.

Wij zijn een gezin van 4. Onze kinderen waren respectievelijk 7 en 5 toen ik mijn diagnose kreeg. Ze weten niet meer hoe het leven was zonder diabetes in onze familie. Van in het begin ben ik altijd heel open geweest over de diabetes en ze zagen me ook altijd prikken en spuiten, hypo’s oplossen, wat de vermoeidheid van hypers met me deed en hoe vervelend de stemmingswisselingen bij hypo’s zijn. Ik had het liever anders gezien. Soms vraag ik me af hoe ons gezinsleven zou zijn zonder die dagelijkse diabetesfactor. Als diabetesblogger is diabetes heel erg aanwezig in ons leven en ik kan me goed voorstellen dat die heel erg aanwezig soms een beetje trop is. Van diabetes krijg je immers nooit vakantie en je gezin ook niet.

Ik wil hierbij dan ook de kans grijpen, om mijn gezin te bedanken, voor hun geduld, hun inzet, het luisterend oor, de tijd en energie die ik in de diabetes stop en niet in mijn gezin.
Ik wil mijn man bedanken, omdat hij me de kans biedt deeltijds te werken, zodat ik energie over heb om te doen wat ik graag doe. Hij hoort me aan, als ik hem mijn niet-zo- fijne-grafieken laat zien, wetende dat hij het niet van me kan overnemen en dat hij het niet voor me kan oplossen. Als de Dexcom mij ’s nachts wakker maakt voor een te lage bloedsuiker, wordt ook hij wakker, maar hij laat mij mijn ding doen zonder morren, ook al moet hij de volgende ochtend om 5u uit bed. Dat hij af en toe alleen moet eten, omdat mijn bloedsuikerwaarden nog niet voldoende gedaald zijn om samen aan tafel te gaan. Bedankt.

Ik wil mijn dochters bedanken, voor hun geduld als ze iets vertellen en ik er niet helemaal bij ben omdat mijn bloedsuiker te laag staat. Voor de onderbroken gesprekken, omdat ik iemand met diabetes gespot heb in het restaurant waar we ontbijten. Voor de tijd en energie die ik aan de diabetes besteed en niet aan hen: sorry.

Familie is belangrijk. Niet enkel je eigen familie, maar ook de diabetes online community (DOC). Vandaag gaat in het ICC in Gent de eerste dag van de Diabetes- en leefstijlbeurs door. Ik ben er graag ieder jaar bij en kijk er ook nu weer naar uit. Via internet leerde ik heel wat mensen met diabetes kennen en dit is zowaar onze jaarlijkse bijeenkomst geworden. Jullie zijn allemaal van harte welkom in de namiddag, vanaf 14u, waar tal van workshops jou de kans geven om bij te leren over diabetes en waar je ook de kans krijgt om lotgenoten te ontmoeten. Je komt toch? Lukt het jou vandaag niet, dan zie ik je morgen!

Zoete groet,

Cathy