Toen ik via het medisch onderzoek op het werk, te weten kwam dat er veel te veel suiker in mijn urine zat, ging de bal aan het rollen. Net op het moment, dat mijn proefcontract zou overgaan in een vast contract en ik alvast mijn 2^e job had opgezegd, kreeg ik de diagnose T1 diabetes. Mijn wereld stortte toch wel een beetje in en toen ik na mijn ziekenhuisopname weer aan het werk wou, kreeg ik te horen dat mijn contract niet zou verlengd worden. Verdriet, teleurstelling, boosheid, onrechtvaardigheid, … allemaal gevoelens die in me opkwamen op dat moment. Waarom zou ik mijn werk als begeleidster in de buitenschoolse kinderopvang, niet meer kunnen uitvoeren met T1? Ik besloot om niet bij de pakken te blijven zitten en volgde het advies om me om te scholen, daar ik de tip kreeg dat dit soort werk niet meer in mijn mogelijkheden lag (onzin natuurlijk, maar daar kwam ik later pas achter).

Na een opleiding tot bediende, heb ik enkele jaren bureauwerk gedaan, maar ik miste iets. Ik wou iets anders, geen 9-5 job. Solliciteren lukte eigenlijk vrij vlot en ook al zijn we niet verplicht te vermelden dat we T1 diabetes hebben, ik doe het toch. Ik wil graag met een schone lei beginnen aan een nieuwe baan en de diabetes is deel van wie ik ben en heeft me voor een stuk toch ook gevormd. Ik draag meer verantwoordelijkheid, krijg vaker een medische check-up, zorg goed voor mezelf, heb extra empathisch vermogen gekregen, ben stipt en blijf enkel thuis van het werk als het echt niet anders kan. De diabetes is hierdoor eigenlijk geen belemmering maar een troef geworden en het heeft me ook nog niet tegengehouden in het vinden van een job.

Er zijn werkgelegenheden waar je als persoon met insulineafhankelijke diabetes, nauwelijks of geen kans op maakt. Ik denk nu maar aan werken in het leger, bij de politie, brandweer of luchtvaart. Het lijkt me heel sneu als je diabetes de reden is waarom je een droom moet laten varen. Laat het je leven echter niet bepalen en zoek nieuwe dromen, dromen die jou ook gelukkig kunnen maken en waarin je net als iemand zonder diabetes, een volwaardig leven kan leiden.

Voor mezelf heb ik over de jaren aanvaard, dat er bepaalde factoren zijn die mijn diabetes op werkvlak sterk beïnvloeden: stress, reisafstand, jobinhoud. Daarom leek het me wel een goed idee, om op zoek te gaan naar werk dat beter bij me past. Ik hou van flexibel werk, daar word ik blij van. Ik hou van mensen en sociaal contact. Als Persoonlijk Assistent voor mensen met een beperking, krijg ik de kans om te doen waar ik goed in ben. In juni ben ik gestart bij een nieuwe werkgever en mijn bloedsuikers gedragen zich op het werk. Ik krijg de tijd om iets te eten of te drinken wanneer dat nodig is en de woonwerkafstand is maar 15 min rijden. Dat ik deeltijds werk, is een bewuste keuze, zodat ik nog tijd overhoud voor andere zaken die ik graag doe. Want ook dat is belangrijk om de spirit hoog te houden: tijd voor jezelf en tijd om tot rust te komen.

Doe wat je graag doet, zodat je je goed voelt op je werk. Je bloedsuiker zal er wel bij varen.

Zoete groet,

Cathy

Deze blog werd gepubliceerd in Diabetesinfo van de Diabetesliga, editie sept/okt 2018.