Deze week stond een artikel in de krant, over een meisje dat een rechtszaak had gewonnen tegen een festivaluitbater, omdat haar niet werd toegestaan haar flesje cola mee te nemen op het terrein, ondanks het feit dat ze T1 diabetes had. Het gebeurt me ook wel eens op de luchthaven, dat ik mijn mini blikjes cola moet afgeven aan de douane, omdat die 150 ml inhoud hebben en je in principe niet meer dan 100 ml vloeistof per product mag mee hebben. Deze regels zijn er ook niet zomaar en behoeden ons voor ergere toestanden. Ik heb uiteraard ook altijd druivensuiker bij, maar laat dat nu net het spul zijn, dat ik liefst in uiterste nood gebruik omdat ik het niet te vreten vind. Cola werkt bij mij nu ook gewoon veel sneller en ik sta er dan ook niet altijd bij stil, dat het niet mag op bepaalde plaatsen. Die kleine blikjes zitten ook standaard in mijn handtas, ook als ik in de supermarkt mijn boodschappen aan het doen ben en de winkelbediende me dus kan betichten van diefstal. Of als ik naar de bioscoop ga en zelfs op restaurant of waar ik ook ben: die blikjes zitten standaard in mijn handtas. Niet tegen de dorst, maar als emergency redmiddel.
Na een bloggersevent in Lissabon, zaten we verveeld te wachten op onze vlucht op de luchthaven. Zonder het door te hebben, was die vlucht op het laatste nippertje veranderd van gate en moesten we spurten alsof ons leven er van afhing. Ik was zeker dat we de andere gate niet zouden halen (blaren op mijn voeten, koffer in de ene hand, drankje in de andere), maar mijn collegaatje spoorde me aan om sneller te lopen omdat we het ons echt niet konden permitteren een nachtje op de luchthaven door te brengen. De cabin crew was de gate aan het sluiten toen we er buiten adem aan kwamen. We hadden al snel door, dat we niet meer zouden toegelaten worden. En toen heb ik mijn diabeteskaart getrokken. Met bevende stem en paniekerige ogen, heb ik het vliegtuigpersoneel uitgelegd dat we allebei T1 diabetes en een veel te lage bloedsuiker hadden. Dat we zo hard hadden moeten rennen, om de vlucht te halen en dat we echt nog het vliegtuig op moesten. Hij had er alle begrip voor en liet ons nog opstappen. Bij 
het wegstoppen van mijn handbagage in de overhead bin, hoorde ik mijn Dexcom alarm pertinent afgaan in mijn broekzak. De passagiers waren verveeld met deze onverwachte late passagiers en maanden aan te gaan zitten. De geveinsde hypo was intussen fikse realiteit geworden en ik was blij toen de dame naast mij, haar hand op mijn knie legde en zei: heb jij diabetes? Mijn buurman heeft ook zo’n Dexcom sensor. Wil je een boterham? Of iets te drinken? Het komt helemaal goed…. Mijn laatste flesje cola had ik zonder protest afgegeven op de luchthaven.
Speel jij wel eens de diabeteskaart op plaatsen waar je eigenlijk geen drankjes mag bij hebben? Heb je ook andere snelle suikers voorzien, of ga jij er vanuit dat je waar dan ook het recht moet hebben om je diabetes te behandelen op de manier die voor jou best werkt? Vraag jij bijvoorbeeld in een pretpark om langs de uitgang van een attractie binnen te mogen, zodat je niet te lang in de wachtrij moet staan en je er niet uit zou kunnen om snelle suikers te halen? Wat doe je op school, tijdens een zwaar examenrooster? Krijg je extra hulp/tijd/middelen om je examens te doen, rekening houdend met je bloedsuikers?
Hoe doen jullie dat?
Met zoete groet,
Cathy
Volg Aan Tafel met Type 1 diabetes ook op Facebook en praat met ons mee.
Aan Tafel met Type 1 diabetes 
Mag ik eens vragen waar je de diabetes kaart kan krijgen of haalt. Ik zoek daar al heel lang achter.
LikeLike
Dag Evelyn
mijn term “diabeteskaart” was eigenlijk eerder symbolisch bedoeld. Je kan altijd een document vragen aan je endocrinoloog waarop staat dat je T1 diabetes hebt en welke spulletjes je daarvoor nodig hebt. Een soort document dat je ook kan gebruiken op de luchthaven voor de douane bijvoorbeeld. Vroeger heb ik wel nog eens zo’n klein diabeteskaartje gehad, waar je dan zelf je gegevens moest invullen, met daarbij ook de hoeveelheden insuline die je gebruikte. Volgens mij kwam dat toen van een medische firma uit.
Anders eens navragen bij de Diabetesliga?
Zoete groet,
Cathy
LikeLike
Men laat mij altijd door met mijn drankje, ze controleren het wel altijd. Ze hebben daar een speciaal machine voor.
En heel in het begin van mijn diagnose, ben ik eens op voorhand gaan zeggen dat ik db had.
Ze hebben ons toen afgeroepen en op de eerste rij gezet.
Nu zijn de plaatsen toegekend en doe ik dat dus niet meer.
LikeLike
Dag Annabelle
ik heb in Zaventem ook al controle gehad van mijn blikjes door een machine. Het is vaak afhankelijk van de persoon die voor je staat. Ik geef altijd spontaan door dat ik T1 diabetes heb, een insulinepomp en CGM draag en toon ook waar alle toestellen zitten.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike
Als je partner bovenop diabetes type I ook nog vliegangst heeft, dan is zo’n douanecontrole geen evidentie. Je mag niet door de scanner, je wordt helemaal gefouilleerd, je moet uitleg verschaffen over je apparatuur en op dat moment gaan je diabetesspullen,die je mooi apart gehouden hebt, door de andere scanner. Terwijl je daar als een terrorist nog met je armen in de lucht staat, roepen ze al: van wie zijn deze spullen en van wie is die cola… Gelukkig zijn we steeds met 2 en neem ik die laatste zaken op mij: uitleg geven, attesten laten zien,… En effectief soms mag de cola mee en soms niet. In dit laatste geval hebben we in Rhodos excuses ontvangen van de bewaking dat ze deze vernuftige systemen nog allemaal niet kennen en dat ze het Nederlandstalig attest niet kunnen lezen, maar dat ze zich helaas aan de regels moeten houden.
Bij onze conventie hebben we laten dat ze ‘cola’ op het attest moeten zetten, want dan heb je wel toestemming om die mee te nemen. Maar helaas…dan moesten we ons wenden tot de diabetesliga.
LikeLike
Dag Karin
Fijn om ook eens een reactie te krijgen van een partner. Je verhaal is heel herkenbaar. Altijd fijn als je met twee bent zodat je wat hulp krijgt.
Vraag eens naar een Engelstalig document in je conventie? Lijkt me alvast handiger als je naar het buitenland gaat.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike
Dag,
Wat staat er op
Ik heb diabetes
Indien ik verward en nog bij bewustzijn ben , geef mij alstublieft onmiddellijk een glas suikerhoudende frisdrank; indien ik niet kan of wil slikken, of bij onvoldoende verbetering na 15 minuten, of bij bewusteloosheid, dient men mij zo snel mogelijk naar een ziekenhuis te brengen of de hulpdiensten te verwittigen
Op de achterzijde in Frans en Engels
Naam/adres/Tel/Ziekenhuis/arts
Uitgeven door changing diabetes een dienst van novo nordisk
Deze dit van voor in mijn portefeuille
Nu hopen dat ze nooit gebruikt moet worden
Erwin
LikeLike
Dag Erwin
Dat is inderdaad het gekende kaartje. Bedankt!
Zoete groet,
Cathy
LikeLike