Ik zie een oproep online: kookworkshop voor mensen met diabetes. Als foodie met T1 diabetes, trekt dat onmiddellijk mijn aandacht. Het is dan ook niet moeilijk te begrijpen dat ik me hier voor inschrijf. Alhoewel ik me altijd vragen stel bij: voor mensen met diabetes… Hoe zit dat nu eigenlijk: wat is nu de beste voedingsrichtlijn als je diabetes hebt?

De les zit goed vol. We stellen ons voor en in de hele groep zitten slechts 2 personen met T1 diabetes, de anderen hebben T2 diabetes of een partner met T2. De lesgeefster/diëtiste verzekert ons, dat het boeiend wordt, ook al is het voor ons (T1) niet mogelijk om van de insuline af te komen. Voor de mensen met T2, laat ze weten dat, mits aanpassing van de voeding, ze niet zullen moeten overstappen op insuline. De fear factor die spreekt uit deze zin, maakt me eerlijk gezegd een beetje boos en humeurig. Insuline is geen boosdoener. Uiteraard is het fijner als je lichaam alles gewoon zelf kan regelen en je je geen zorgen hoeft te maken over prikken en spuiten, hypo’s en hypers. Waar je bij T1 diabetes meteen aan de insuline moet, kan je met T2 een tijd verder zonder medicatie of insuline (als je er op tijd bij bent), maar ook deze mensen zullen ooit de stap moeten zetten om insuline te gaan spuiten, eens die pancreas die hulp nodig heeft. Die afschriktactieken, daar hou ik helemaal niet van. Horen dat je zelf veroorzaakt dat je lichaam over moet op insuline, is nefast voor je zelfvertrouwen en het werkt niet echt motiverend.

Tijdens de workshop krijgen we een stuk theorie voor we de keuken in gaan. We leren over koolhydraten en vetten en eiwitten en over wat al dan niet gepaste voeding is voor mensen met diabetes. Producten met suikervervangers worden aangeraden en geprezen (ik hou daar eerlijk gezegd niet van, omwille van het feit dat de suiker vervangen wordt door extra vetten) en een lijstje met toegelaten/verboden product vervolledigt de map. Tropisch fruit KAN NIET (jullie hoorden ook vast wel eens over halve bananen en 7 druiven). In feite, zegt de lesgeefster nog: mango’s zijn dodelijk voor mensen met diabetes. Ik krijg het een beetje lastig. In mijn tas heb ik een salade, waar ook mango bij zit. Daar ik toch in de buurt van het ziekenhuis ben, besluit ik om de gok te wagen en mijn fruitsalade met mango boven te halen en daar mijn insuline voor te geven. Wat een onzin zeg. Waarom kunnen we niet gewoon normaal doen allemaal? Is een gezonde voeding niet gewoon zinvol voor iedereen? Gezond, met af en toe plaats voor een traktatie? Daar zijn we toch allemaal bij gebaat?

Ik hou niet van schrikbewind. De lesgeefster legt me uit, hoe ze insuline als een stok achter de deur houdt, zodat haar klanten een strikt dieet blijven volgen. Ik voel mee met de persoon aan de andere kant. De persoon die zijn diabetes goed wil managen, misschien wat gewicht kwijt moet en een andere levensstijl wil hanteren. Is het beter te begrijpen nu, wanneer je mensen met diabetes hoort zeggen, dat ze “niets” lekkers meer mogen? Hoe de diabetes hen beperkt in hun sociaal leven, in het omgaan met voeding? Hoe ze gefrustreerd zijn en alleen maar meer eten uit onvrede? Ik hou toch zo van een positieve benadering. Dat mis ik in deze workshop. Insuline is niet de vijand.

Zoete groet,

Cathy

Heb jij soortgelijke ervaringen? Wens je die te delen?

Praat met ons mee op de Facebookgroep van Aan Tafel met Type 1 diabetes.