We hebben er maar twee. Nooit had ik gedacht dat ik me zorgen zou moeten maken om mijn ogen. Kort na mijn diagnose, vroeg ik me af of ik onze kinderen zou zien opgroeien. Er werd me namelijk verteld, dat de eerste diabetescomplicaties zich kunnen aandienen na 10 jaar. Ik telde uit, hoe oud de kinderen dan zouden zijn en hoe ze er dan zouden uitzien. Ondertussen zijn we 15 jaar later en dat van die complicaties valt best mee. Meer dan ons best kunnen we niet doen, om onze bloedsuikerwaarden binnen de marges te proberen houden. Het troebel zicht waar ik al maanden last van had, verdween eens mijn bloedsuikers weer aanvaardbaar waren.
Een jaarlijks bezoek aan de oogarts is standaard geworden. Dat ik een bril draag, heeft niets te maken met de diabetes. Dat mijn ogen moeten gecontroleerd worden op suiker, wel. Door de gebroken enkel en de twee schouderoperaties, is mijn oogcontrole er dit jaar bijna bij ingeschoten. Nog net op de valreep kan ik bij mijn vertrouwde oogarts terecht. Ze vraagt naar mijn HbA1c en we hebben het even kort over de waarde van het HbA1c in vergelijking met sterk schommelende waarden. We zijn het er over eens, dat veel schommelingen minder goed zijn naar complicaties toe, dan een iets hoger HbA1c met stabielere waarden.
Ik mag plaats nemen op haar stoel en het bord met lettertjes wordt verlicht. Of ik nog alle letters kan lezen, ook al worden ze steeds kleiner op het bord?De bril die ik draag om ver te zien, moet nu aangepast worden naar een bril om ver en dicht te zien. Hm.
Ze druppelt mijn ogen en ik mag 15 min op mijn smartphone gaan tokkelen in de wachtzaal. Er zitten heel wat mensen op de banken. Ik vraag me af hoeveel van hen diabetes hebben… Je ziet het niet aan ze, maar het kan best.
Ik mag terug naar binnen. Ondertussen zijn mijn pupillen zo groot als schoteltjes en lijk ik wel high on drugs. Er wordt in mijn oog gestaard en ik zie alle hoeken van haar onderzoekskamer. Gefeliciteerd mevrouw, er is geen spoor van aantasting te zien. Een diepe zucht. We kunnen er weer tegen voor een jaartje.
Ik wacht nog even op de banken, tot het vervelende gevoel en het troebel zicht wegtrekt. De afspraak voor volgend jaar wordt al vastgelegd en de resultaten zullen doorgemaild worden naar mijn diabetesteam. 
Ik duim dat er geen drugscontrole is onderweg naar huis. Iets met verwijde pupillen.
Zoete groet,
Cathy
Aan Tafel met Type 1 diabetes 
Insuline een zichtbaar wonder.
De hoogte en de vork van de suikerspiegel spelen niet alleen rol
maar ook het aantal narcose ‘s.
Nu verandert de tijd van vele jaren in enkele weken,
deze kennis heeft mij geen macht gegeven,
maar zichtbaarheid en onafhankelijk werd afgenomen
ik ben dankbaar aan iedereen die samen met mij gevochten
voor deze vrijheid terug te hervinden.
Voor al het medisch personeel, de beurtrol van mijn familie
en speciaal voor mijn vrouw die er altijd was
Sorry mede diabeten,
wat ben ik toch blij dat ik spuiten,
zodat ik van de wonderlijke wereld kan genieten
Erwin
LikeLike