Aartsmoeilijk vind ik het, dat loslaten. Ik grap vaak dat mensen met Type 1 diabetes controlefreaks zijn van nature, maar ik kan me er wel in vinden. De controle over iets wat eigenlijk zo persoonsgebonden is, afstaan aan mensen die het zelf niet hebben en vaak niet weten wat diabetes ECHT is, jaagt me schrik aan. Diabetes is zo ingewikkeld en er is niet één aanpak die voor iedereen geldt. Hoe kan je zoiets uitleggen aan derden of aan mensen die een half uur later die controle van jou moeten overnemen?
Op 14 april heb ik een operatie gepland. De operatie zelf houdt me minder bezig dan het overhandigen van de diabetestouwtjes aan medisch personeel dat ik niet ken. Dat is toch ontzettend eng? Ik weet uiteraard dat ik niet de eerste persoon met T1 ben, die geopereerd wordt en dat die mensen heus wel weten wat ze doen (echt?), maar toch vind ik het creepy. Mijn Dexcom G4 houdt me al 4 jaar alert en waarschuwt me voor te lage en te hoge bloedsuikerwaarden, ook tijdens mijn slaap. Maar wat als je die alarmen niet kan horen, doordat je onder narcose bent? Krijg ik genoeg tijd om de anesthesist uit te leggen wat de Dexcom doet en wanneer ze moeten anticiperen? In samenspraak met de preoperatieve opnamedienst en anesthesist, is besloten dat ik de avond voordien al op mijn kamer ben. Voornamelijk om te voorkomen dat ik niet nuchter zou zijn na een nachtelijke hypo. Ik kom dan ook meteen eerst aan de beurt en dat lijkt me niet onbelangrijk als je diabetes hebt. Mijn basaal patroon mag die nacht een stukje lager om het risico op een nachtelijke hypo te minimaliseren. Na 20u eet ik geen koolhydraten meer en correcties worden niet meer gegeven. Ik heb uitdrukkelijk gevraagd om mijn insulinepomp en Dexcom sensor aan te houden tijdens de operatie en dat was geen enkel probleem. Dat geeft me al rust. Kan je het hen kwalijk nemen, dat ze niet zoveel kennis hebben van Type 1 diabetes als wij wel zouden willen? Absoluut niet en dat doe ik ook niet. Ik wil gewoon heelhuids uit de narcose komen.. en daarna op naar een spoedig herstel.
Zoete groet,
Cathy
Oooh, het lijkt mij ook doodeng hoor! Helemaal geen rare angst.
Zelf weet je natuurlijk toch het beste wat je nodig hebt als je hoog of laag zit en hoe goed je het ook uitlegt … anderen zijn vaak te voorzichtig en in het ziekenhuis hebben ze vaak hele andere maatstaven. Ik heb ooit gehoord dat ze hier in Nederland gedurende een ziekenhuisbezoek proberen om waardes tussen de (ik ga even voor je omrekenen …) 126 en 180 te realiseren. Maar als ik de touwtjes in eigen handen heb zit ik liever rond de 100.
Controle is sowieso wel een raar ding omdat échte controle natuurlijk niet kan. Ik heb zo’n gigantische hekel aan de vraag: ”Heb je je suiker nu een beetje onder controle?” en ik krijg hem echt gigantisch vaak. Bleh.
LikeLike
Hey Anne
hier ook bleh bleh voor de vraag: heb je je suiker nu een beetje onder controle? Dat lijkt me echt een onmogelijke taak en als ik die vraag krijg, antwoord ik gelijk: bedoel je deze voormiddag? Of vanmiddag? Gisteren?
Ik tel af tot de avond van de 14e april. Dan is de operatie achter de rug en regel ik weer alles gewoon zelf. Lijkt me nog altijd de beste optie.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike
Een vlot verloop van de operatie en een spoedig herstel gewenst!
LikeLike
Dank je, Christa, daar hoop ik ook op.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike