Zo lang hebben we hier naar uitgekeken, naar onze vakantie in Florida. We komen hier zo graag en we voelen ons onmiddellijk thuis, van zodra we voet op Sandford Airport zetten. Nog even de Dexcom checken om te zien of ik klaar ben om met de huurauto naar het appartement te rijden. Ik ontdek de paniekknop op de autosleutels en zie er meteen potentieel in. Zou het niet handig zijn, om die paniekknop te gebruiken als we in de problemen komen, diabetesgerelateerd? Een te snel dalende bloedsuiker bijvoorbeeld? Met een functie die dan meteen iemand verwittigt: locatie, hulp gevraagd, hypo, .. ? Zou daar een markt voor zijn?

Het is hier 7u30, 20°C en ik ben helemaal ontspannen. Net een ontbijtje achter de kiezen, op ons zonneterras. Een ontbijt dat ik zelf samengesteld heb trouwens. Etiketten lezen is belangrijk en des te meer als je in een ander land bent. In dit land van de vrijheid, zitten zoveel verborgen suikers, dat ik in de supermarkt zin had om op de paniekknop te drukken. Waarom zit alles boordevol suiker? Ik ga op zoek naar natuurlijke producten, onbewerkt, puur. Uit eten gaan is diabetesgewijs echt een ramp. Het lijkt me dan ook heel erg aan te raden om hier wat koolhydraatarmer te eten dan ik gewend ben. Thuis kies ik er sowieso voor om alle maaltijden zelf te bereiden, maar hier ben ik heel erg blij dat ik dat ook zelf kan doen. Rayons vol bereide maaltijden, overal zitten extra smaakjes in en als in een product heel veel suiker zit, staat er misleidend op: 0% vet. Zoals in fruitsap bijvoorbeeld.. Snap je?

Ik realiseer me weer, dat ontspannen op vakantie kunnen gaan, zonder zorgen over diabetes, een illusie is. Tenslotte neemt het toch wel heel wat tijd in beslag en hebben alle beslissingen die je diabetesgewijs neemt, hun effect op je dag. Teveel insuline of net weer te weinig, extra koolhydraten eten op momenten waarop je helemaal geen trek hebt, minder insuline nodig omwille van het warme weer, checken of de koelkast je voorraad insuline wel op de juiste temperatuur bewaart, .. Zou mijn Hubby ook wel eens een paniekknop willen, zodat hij de diabetes even een halt kan toe schreeuwen? Een moment waarop hij het even gehad heeft? Ik gun hem zijn tijd alleen, aan het zwembad, of op het terras, enkele momenten waarop de diabetes hem niet treft. Hij zeurt niet als ik vroeger ga slapen omwille van een veel te hoge bloedsuiker na de maaltijd of omdat ik in het midden van de nacht een Dexcom alarm voor een te lage waarde krijg. Hij zucht niet diep als ik ons gesprek moet onderbreken om mijn insulinepompje van verse brandstof te voorzien of wanneer we moeten terugrijden om een reservekatheter op te halen. Hij heeft geduld, veel geduld. Hij neemt de diabetes er bij, ook op vakantie en hij gebruikt de paniekknop niet. Misschien moet ik wat van zijn relaxte houding overnemen. Even diep ademhalen.. En nog eens. Zou ik in paniek schieten, moest ik plots geen diabetes meer hebben?

Zoete groet,

Cathy