Iedereen is moe. Toch?

Gepost op door Cathy Van de Moortele

Of diabetes een belangrijke factor is, in het altijd moe zijn? Ik heb een goed slaappatroon, vind ik toch zelf. Op hetzelfde uur naar bed, op hetzelfde uur weer op. Geen alcohol voor het slapengaan, niet roken, frisse kamer, donkere kamer, geen TV op de kamer, niet meer eten na 20u (ok, lukt niet altijd), geen 100-dradenthrillers voor het slapengaan. Mijn waarden heb ik graag rond de 100 voor ik naar bed ga en als ik ook rond die 100 heb bij het opstaan, ben ik heel erg tevreden. Waar komt die never ending vermoeidheid dan vandaan? Waarom ben ik moe alvorens de dag goed en wel begint? Van zodra mijn hoofd mijn kussen raakt, slaap ik al in. Ik lig dus niet doelloos te woelen en te draaien en schaapjes te tellen. Daar kan het dus ook al niet aan liggen.

Ik stel de vraag aan de pneumoloog, die prompt een slaaponderzoek plant om eventueel slaapapneu op te sporen. Mijn lichaam wordt voorzien van draadjes en elektroden: op mijn schedel, mijn slapen, onder de kin, op de borst, in de nek en op mijn been. Ik krijg een klemmetje rond mijn vinger, die de zuurstof in mijn bloed meet. Een niet zo fraai elastisch netje wordt over mijn hoofd getrokken, om alle draden bijeen te houden. Een opening wordt geknipt zodat mijn mond, neus en ogen vrij zijn. Ik voel me als een appelsien in zijn netje. Het slapen verloopt goed. Ik ga in bed om 22u en kijk nog even TV. Om 22u15 gaat de TV uit en ga ik liggen. Het verbaast me niet dat ik 22u30 niet meer op de wekker zie verschijnen.

Ik word wakker rond 00:45. Geen idee waarom. Zomaar. Maar net zo plots val ik ook weer in slaap. Rond 03:45 maakt de Dexcom me wakker, omdat mijn bloedsuiker > 140 mg/dl is. Ik geef een correctiebolus en slaap verder. De draadjes en sensoren storen me niet, net zo min als mijn eigen Dexcom sensor of insulinepomp dat zouden doen. Om 07:00 loopt mijn wekker af, want om 07:30 word ik verwacht bij de verpleegster, om me te ontdoen van mijn robocopverschijning. Het was eigenlijk best een nacht zoals thuis.

Ik krijg veel reacties op deze slaapstudie. Vooral van collegaatjes die net als ik diabetes hebben. Ook zij ervaren deze altijd aanwezige vermoeidheid. Ook zij hebben geen antwoorden. Is het de voortdurende aanwezigheid van een chronische ziekte, die roofbouw pleegt op ons lichaam? Is het het voortdurend alert zijn voor te hoge of te lage waarden, die ons uitputten? Wat heb jij er aan gedaan? Wat is jouw oplossing?

Deze voormiddag ga ik terug bij de pneumoloog, om de resultaten van het slaaponderzoek te bespreken. Eind deze maand heb ik ook een snurktest, onder verdoving, om na te gaan of daar een probleem zit. Het lijkt me heerlijk om uitgeslapen op te staan. Of niet misschien?

Zoete groet,

Cathy

Wil jij het resultaat weten van dit slaaponderzoek? Volg dan de discussie op Facebook.

4 gedachtes over “Iedereen is moe. Toch?”

  1. Hallo, misschien dat het kan motiveren … Ik ben type1 en slaap echt élke nacht als een blok, het is nooit anders geweest, meteen in slaap en fris wakker na 7 à 8 uurtjes. Ik denk dat het komt doordat ik probeer elke dag te sporten, minstens wat ‘te bewegen’; in de week kleine dingen omdat het niet anders kan met het werk en verplichtingen (wandelingetjes van 1u, een avondfietstocht, een uurtje flink stappen met je hond als je die hebt …) maar als ik een gaatje zie na mijn werk neem ik een uurtje voor mijzelf en mijn gezondheid (én slaap); élke dag ! In het weekend is dit 4 à 5 uren op zaterdagochtend en zondagochtend vanaf 8u ’s morgens, vroeg vertrekken dan heb je nog heel veel aan je dag! Ik doe dit sporten altijd in de buitenlucht en dikwijls met vrienden in een club. Regen, vries of hitte … het schrikt mij nooit af en is ook echt ‘fun’ als je het gewoon bent. Nat weer valt heus heel goed mee in Belgie, je staat verwonderd als je heel veel buiten probeert te zijn … Indoor sporten is zeker een goed alternatief als het niet anders kan maar voor mij is veel beter de buitenlucht en de natuur. Koud, nat, warm … ?. Er bestaat tegenwoordig héél veel goede lichte technische beschermingskledij die je langdurig warm en droog houden, geen excuus dus. De factor ‘tijd’ kan een moeilijkheid voor sommigen zijn maar dat ondervind ik zelf ook en het gebeurt zeker dat ik dan ’s ochtendsvroeg een gaatje vind met maanlicht en zonsopgang; ook prachtige fenomenen om te ‘aan te voelen’ … Het geeft extra energie overdag en doet je goed slapen ’s nachts. Tenminste, zo werkt het voor mij denk ik.
    Goede moed en begin eraan ! Je krijgt er heel veel voor in de plaats.
    Eddy

    Like

    Beantwoorden

  2. Pfff wat super vervelend!
    Niet iedereen is moe, Cathy. En het is ook niet zo dat het bij diabetes ‘hoort’, hoewel het er natuurlijk wel mee te maken kan hebben. Ik hoop voor je dat je snel resultaten hebt en dat het wat duidelijker is waarom je zo vermoeid bent. Houd je ons op de hoogte?

    Groetjes,
    Anne

    Like

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

gehuwd, 2 dochters, passie voor koken en bakken, type 1 diabetes, spreker voordrachten diabetes, diabetesadvocaat, diabetesblogger, ervaringsdeskundige, foodblogger