Ik maak me er niet druk over. Mijn bovenarmen zijn altijd gepimpt met zowel een Dexcom sensor als een pompkatheter. In de winter valt dat uiteraard niet op, maar in de zomer is het overduidelijk. Ik krijg er dan ook wel eens vragen over en je kan het zo gek niet bedenken, maar mensen geven allerlei functies aan dat vreemde object op mijn arm: een GPS, een toestel om te stoppen met roken, wifi (er staat G4 op mijn sensor en ze verwarren dat met 4G), .. Zelf vertel ik er ook wel eens een mopje rond. Dat het een moderne enkelband is of dat mijn man altijd wil weten waar ik ben en dat ik daarom een chip op mijn arm heb zodat hij me kan volgen.
Ik begrijp dat niet iedereen hier zo makkelijk mee om kan. Misschien gebruik jij insulinespuitjes en spuit/meet je niet in het bijzijn van andere mensen, of wil je niet dat iemand weet dat je diabetes hebt. Misschien heb je helemaal geen zin in het geven van uitleg aan mensen die je absoluut niet kent. Dat is ook je goed recht. Ik heb dat gevoel niet en ik heb er geen problemen mee dat mensen weten dat ik Type 1 diabetes heb en dat ik daarvoor medische snufjes nodig heb. Dat die technologie ook zichtbaar is, hoort er bij voor mij. Het zou een beetje zijn zoals vragen aan een persoon in een rolstoel om zijn rolstoel onzichtbaar te maken of aan iemand met een prothese om zijn prothese te bedekken. De sensor, pompkatheter en insulinepomp horen bij mij en ik ben niet van plan om die te verstoppen. Hoe meer mensen weten wat deze technologie inhoudt, hoe minder opmerkingen er zullen komen. We mogen allemaal zijn wie we zijn, met bril, hoorapparaat, diabetesbenodigdheden, littekens, moedervlekken..
Het is mogelijk om mijn sensor op een andere, meer onzichtbare plaats te zetten. De buik bijvoorbeeld. Ik heb dat geprobeerd, maar voor mij was dat geen goeie insteekplaats. Ik ging op zoek naar andere plaatsen en heb al veel mogelijkheden ontdekt: kuit, bovenbeen, bil, onderrug, love handles, onder de oksel, voorkant bovenarm, zijkant bovenarm, achterkant bovenarm, schouder, borst, .. Idem dito voor mijn pompkatheter. Toch keer ik steeds terug naar de voorkant van mijn linkerbovenarm voor de Dexcom, de rechterbovenarm of schouder voor de pompkatheter (voor- of achteraan), omdat deze plaatsen voor mij de meest ideale plaatsen zijn. Ik krijg steevast goede metingen zonder ??? tussendoor. Op deze plaats kan ik mijn sensor ook gemiddeld 25 dagen laten zitten en gezien de kostprijs, vind ik dat geen overbodige overweging.
Toen ik net op de insulinepomp was overgestapt, na 4 j spuitjes, was ik megafier op die pomp aan mijn broeksriem. Tot ik er een opmerking over kreeg, van een arts notabene, of het wel nodig was, om die pomp zo overduidelijk te laten zien. Ik begreep er niets van. Waarom dacht die arts dat ik dat deed om die pomp te laten zien? Die pomp hield me toevallig wel in leven en ik was superblij dat ik ze had. Moest de nieuwste iPhone handsfree te bevestigen zijn op je lichaam, zou je er dan over twijfelen om hem al dan niet te dragen?
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. Laten jullie hem zien of niet? Krijgen jullie opmerkingen of zien jullie de vragen eerder als een kans om mensen te laten weten wat diabetes is?
Zoete groet,
Cathy
Ook ik heb niet de minste moeite met het tonen van mijn sensor. Ik krijg ongeveer iedere dag een vraag om uitleg, soms zijn de mensen gewoon nieuwsgierig, soms hebben ze er al iets over gezien en willen ze uitleg voor ze er zelf aangaan.
Soms gluren ze gewoon een paar dagen, durven ze niets te vragen. Dan spreek ik ze zelf aan en geef een kleine demonstratie. Ze zijn dan altijd enthousiast.
LikeLike
Wat fijn Annabelle, dat je op die manier mensen bewust kan maken van wat diabetes is en waar die sensor voor dient. Blij met je reactie,
Zoete groet,
Cathy
LikeLike
Voor de eerste keer op reis als diabeet met een pasgeplaatste insulinepomp en glucosemeter. Ik heb het nu net meegemaakt als ‘partner van’.
Een insulinepomp kan wel je suiker doen dalen, maar absoluut niet je ‘trots’ en ‘fierheid’ en zeker al niet het gevoel van ‘wat zullen de mensen wel niet denken’…Dus werd er volop gezocht naar oplossingen om alles ‘dragelijk’ te maken. Oplossing 1: een tankini van één of andere Hong-Kong site om alles te bedekken. Oplossing 2: een fototoestelhoesje om de pomp in te steken. Oplossing 3: gaasjes en tape om alles af te plakken,…
Uiteindelijk resultaat: gewone bikini, pomp in het tasje (met isolatiemateriaal) omdat de insuline niet te warm zou worden, bedenken dat er heel wat minder mooie figuren rondlopen en heerlijk genieten van een welverdiende vakantie.
LikeLike
Dag Karin
wat leuk om eens reactie te krijgen van een partner van een persoon met diabetes. Wat hebben jullie dat goed bedacht allemaal. Eens ter plekke, wil het nog wel eens veranderen, ook al heb je vanalles voorbereid en gepland. Dat ervaar ik zelf ook. Goed gedaan! Chin up!
zoete groet,
Cathy
LikeLike