Al enkele maanden sprak mijn werkgever over een shoppingmoment in Maastricht. Maastricht is een superleuke stad en ik kom er dan ook graag. Verleden week was het zover. We zouden 2 overnachtingen doen en voornamelijk shoppen en lekker eten. Daar mijn werkgever rolstoelafhankelijk is en ik voor haar werk als Persoonlijk Assistente, is het oa mijn taak om haar met de aangepaste wagen overal naartoe te brengen. Dus ook naar Maastricht. Voor haar is het best wel een klus om uit te zoeken welk hotel een aangepaste (bad)kamer/toilet heeft, of de restaurants en winkels toegankelijk zijn, waar ze terecht kan met de wagen. Aan mijn kant moet er vooral gekeken worden of ik nog voldoende materiaal heb voor pomp en meter, of mijn Dexcom nog niet heropgestart hoeft te worden (ik doe dat liever niet tijdens ons verblijf in het buitenland) en of ik voldoende voorraad snelle suikers en tussendoortjes heb om mee te nemen. Het is even nadenken over een tas die groot genoeg is om overdag mee te nemen tijdens het shoppen (excitement = meer hypo’s= meer snelle suikers) maar die niet te zwaar is om ’s avonds met een afhangende, pijnlijke schouder te crashen in het hotel. Ik moet nadenken over de instellingen van mijn pomp. Maak ik een tweede basaal patroon aan, dat rekening houdt met veel meer beweging (oja, we zullen alle winkelstraten meerdere malen doorkruisen), andere uren voor de maaltijden, nachtelijke hypo’s door de extra beweging en latere avondmaaltijden. Om het zekere voor het onzekere te nemen, heb ik ook de batterijen in meter en pomp vernieuwd en had ik een reserve sensor mee (die ik ook gebruikt heb). Deze keer heb ik geen reispompje aangevraagd, op goede hoop en met goed resultaat. Mijn pompje deed gewoon wat het moest doen.

Ik maak me eigenlijk nooit zorgen over de kledij/schoenen/verzorgingsproducten in mijn koffer, zolang ik maar zeker weet dat diabetesgewijs alles ingepakt is. Je zal het maar voorhebben dat je tijdens een midweek geen strips bij hebt of zonder katheters komt te zitten. In Nederland maak ik me daar niet zo heel veel zorgen om, maar je bent er toch mee bezig en het vraagt wat meer planning. Wanneer je een chronische aandoening hebt, kan je er niet zomaar even de stekker uittrekken. De aandoening is er altijd, gaat overal met je mee, willen of niet.

Heb jij nog reisplannen? Wil jij iets delen over jouw vakantie met diabetes of wat er op jouw checklist staat als je er op uittrekt? Ik hoor het graag van je,

Zoete groet,

Cathy