Of ik werk? Ja hoor. Hoe bedoel je, 32u? Inderdaad, ik werk sinds kort 32u per week buitenshuis, soms iets meer. Daarnaast doe ik nog onbetaald werk, zoals het schrijven van mijn kookblog Koken en Hoge Hakken, waarvoor ik elke dag een recept bedenk en uitwerk en dat al 4.5 jaar lang. Ik bak en kook en bedenk blogs over diabetes, zoek onderwerpen voor het diabetesforum en geef voordrachten rond diabetes. Daarnaast heb ik  ook een gezin met twee kinderen, een kat en twee honden die aandacht vragen. Daarbovenop heb ik Type 1 diabetes, alsof dat nog niet genoeg werk is, zeg maar: een fulltime job bovenop mijn werk als Persoonlijk Assistente. Ik vind het genoeg, meer dan genoeg. Helemaal anders dan voor ik diabetes had, toen ik nog een voltijdse baan met een deeltijdse baan combineerde en dat met 2 kleine kinderen in een huis dat moest verbouwd worden. Het verschil: die voltijdse baan en die deeltijdse baan, daar kreeg ik een loonbriefje voor. Voor het beroep Diabetes krijg je helaas pindakaas niets: geen loon, geen vakantiegeld, geen verlof, geen eindejaarspremie, geen vooruitzicht op promotie of carrière.

Geen enkele dokter zal je zeggen dat je met diabetes niet kan werken (zolang je geen complicaties hebt die werken – en het dagdagelijks leven – een heel stuk moeilijker maken). Ik geloof ook dat wij de meeste jobs aankunnen met de diabetes (of je daar de kennis voor hebt, dat is een andere zaak). Ik geloof ook dat voltijds werken met diabetes keihard is en superveel energie vraagt. Er is minder tijd voor ontspanning, minder tijd voor hobby’s, minder tijd om goed uit te rusten. Diabetes vergt heel veel van je, fysiek en mentaal. Verlofdagen moeten opgenomen worden om doktersbezoeken in te plannen (= minder verlof = minder tijd om te recupereren). Weekends zijn er om slaap in te halen en bij te komen van de hypo’s en de hypers. Zei ik al dat Type 1 diabetes hard werken is?

Er zijn mensen die van diabetes hun beroep maken. Ze kiezen ervoor om diabetesverpleegkundige of -educator te worden of ze zijn nog ambitieuzer en worden endocrinoloog of diabetoloog. Ze worden diëtist(e) en specialiseren zich in mensen met diabetes of ze gaan werken voor een medische firma waar ze hun ervaring met diabetes kunnen gebruiken. Ze richten een eigen bedrijfje op omdat ze merken dat er niet genoeg aanbod is in kledij, draagsystemen voor pennen/pompen/CGM/.. Ze ontdekken het gat in de markt en maken van de diabetes een baan, een betaalde baan. Omdat ze het graag doen, maar ook omdat geld verdienen met iets waar je goed in bent, fijn is en er toch brood op de plank moet komen.

We zijn allemaal ervaringsdeskundigen, elk op onze eigen manier. Er zijn ervaringsdeskundigen die hun ervaring delen via het Internet of er boeken over schrijven, voordrachten geven of zelfhulpgroepen oprichten.

Ik heb een baan. Ik heb Type 1 diabetes. Ik werk 32u per week buitenshuis, betaald.

Zoete groet,

Cathy