“Hoe bedoel je, jij hebt diabetes? Je bent toch helemaal niet dik (mwah, er mogen altijd wel wat kilootjes af)? Diabetes is toch voor oude mensen?”
Echt, is dat zo?
Ik zou mijn ogen kunnen laten rollen in hun kassen, maar ik doe het niet. Ik pols of deze vragensteller gemeende interesse heeft of dat het een ene-oor-in-andere-oor-uit-gesprek wordt. Diegenen die echt interesse tonen, zijn ofwel mensen die zelf iemand kennen met diabetes (de “mijn oma is gestorven aan diabetes” persoon of de “de zoon van onze overburen heeft ook diabetes, maar wel de zwaarste soort” persoon) of mensen die om een of andere reden een medische achtergrond denken te hebben (“das toch die ziekte waarbij je insuline moet inspuiten als je laag staat hè”).
Nee, serieus nu, er zijn echt genoeg mensen die gemeend vragen wat diabetes eigenlijk is en welk verschil er zit tussen de 2 types (om het niet nog moeilijker te maken, zwijg ik maar over zwangerschapsdiabetes, LADA, MODY, diabetes insipidus, secundaire diabetes..). Het stoort me ook totaal niet dat mensen me hierover aanspreken en ik geef er ook graag antwoord op. Of het moeilijk is, om diabetes te hebben? Tja… elke chronische ziekte kent zijn ups and downs. Iedereen heeft zijn eigen boontjes te doppen en de ene dag is ook de andere niet. We moeten er niet te luchtig over doen, maar we mogen ook niet verstoppen dat diabetes hebben best zwaar is. Ik begrijp volledig dat mensen dat niet altijd willen horen, maar realiteit is realiteit.

Als mensen zeggen: je ziet toch niet aan je, dat je diabetes hebt? Dan vraag ik me wel eens af: hmhm.. hoe zou dat er eigenlijk uit zien, diabetes hebben? De vraagsteller weet daar meestal zelf niet eens het antwoord op wanneer ik de bal terug in zijn kamp kaats, maar vaak wordt dan toch bedoeld: iemand met een veel te hoog BMI. Want is dat niet wat we dagelijks in de media lezen/horen? Dat overgewicht diabetes in de hand werkt? Die uitleg is niet makkelijk, want niet iedere persoon met Type 2 diabetes heeft overgewicht en niet elke persoon met Type 1 is mager. Het zijn twee verschillende aandoeningen met veel gelijklopende punten: denk maar aan problemen met de pancreas, bloedsuiker checken, hypo’s/hypers, dezelfde complicaties,..

Zou het anders voor ons zijn, moest onze aandoening meer zichtbaar zijn? Zou je het vervelend vinden, moest iedereen aan je kunnen zien dat je diabetes hebt? Daar denk ik wel eens aan, in mijn beroep als PAB-assistente (Persoonlijk Assistentie Budget – assistente). De mensen waar ik voor werk, hebben een lichamelijke of geestelijke (of beide) beperking. Beperkingen die duidelijk zichtbaar zijn voor de buitenwereld omwille van het rolstoelgebruik, moeilijk stappen, geen enkele vorm van contact, medische apparatuur zoals zuurstofflessen of sondevoeding. Moest diabetes zichtbaarder zijn, zou je dan.. Nee, ik ga die toer niet op. Ik ga niet mee in dit verhaal. Het is wat het is. Elke aandoening heeft zijn eigen kenmerken en het zal best zijn dat de ene ziekte nog waardelozer is dan de andere. Niemand heeft daar echter boodschap aan. We hebben een chronische aandoening en dat op zich is al meer dan genoeg.

Zoete groet,

Cathy