Dat diabetes niet saai is, is duidelijk. Niet voorspelbaar ook. Wel verrassend en boeiend en flexibel op zijn eigen manier en vooral ook een heel erge pain in the butt. Wat was ik blij destijds, in de eerste paar weken na mijn diagnose. Mijn dosissen insuline zouden bijgesteld worden. Eindelijk een einde aan die hypers en hypo’s en de vermoeidheid die daar bij kwam. NOT! Wake up call. Net als je denkt dat je de ideale instelling gevonden hebt voor je diabetes, spat de zeepbel alweer uiteen. Dat geluk is maar van korte duur. Moet ik dan toch maar kiezen voor RRR (Rust, Reinheid en Regelmaat)? Zou dat mijn leven met diabetes makkelijker maken? Elke dag opstaan om hetzelfde uur, zelfde ontbijt, zelfde werkzaamheden, op tijd stoppen voor de lunch van 2 volkoren boterhammen (eentje met hartig en eentje met zoet hartig beleg), vooral niet stressen, avondmaal klokslag stipt om 18u, spuiten net voor de maaltijd en 4x per dag prikken. Dan kan het niet mis gaan. Toch?

Afgaande op mijn Dexcom grafieken, is mijn diabetes toch wel een heel actief beestje. De bergen en de dalen vreten energie, maar nee hoor, Diabetes blijft gewoon gaan. Onvermoeibaar, elke dag opnieuw. Elke dag is een verrassing. Wat kunnen we vandaag verwachten?

Ik mag zeggen, met mijn hand op mijn hart, dat ik mijn basaal patroon redelijk goed ingesteld heb. Moest ik niet eten, werken, bewegen, denken, zijn, .. dan zou ik netjes een flatline zien op mijn schermpje. Een flatline van 24u zou echter willen zeggen dat ik er niet meer ben. Dat lijkt me nu ook weer niet de bedoeling. De diabetes moet zich aanpassen aan mijn leven, niet andersom. Is dat niet de leuze die we allemaal nastreven? Misschien had ik een andere diabetes moeten kiezen, eentje die beter bij me past. In onze relaties kiezen we mensen die bij ons passen, waarmee het klikt en waarmee we door eenzelfde deur kunnen. Maar als dat met je diabetes niet zo is? Wat als je diabetes er heel andere ideeën op nahoudt? Kan je dan van je diabetes scheiden en hem inruilen voor een beter exemplaar?

“Wat heb je gedaan op vrijdag 3 juni? Iets speciaals gegeten? Of heb je je druk gemaakt? Vernieuw je wel om de 3 dagen je pompkatheter, want je stond toch echt wel heel hoog hoor?”… mmm#§ppfffgrumblù£” Ik weet niet eens wat ik deze morgen gegeten heb of wat mijn ochtendwaarde was. Ja, ik kan die info terugvinden in mijn meter, maar wat doe ik er mee? Wat doet dat met mijn dag van vandaag of mijn dag van morgen? Ik speel er op in, op het moment zelf. Als ik te hoog sta, bolus ik bij. Te lage waarden worden gevoed met snelle suikers en als ik gestresseerd ben, dan ga ik van het werk naar huis (hahah you wish). Op elk moment van de dag/nacht kan ik mijn bloedsuikerwaarde checken op mijn Dexcom en inspelen op wat er gebeurt, dankzij de trend die ik zie en de alarmen die ik hoor. Geen twee dagen zijn hetzelfde. Nooit. Never ofte Jamais. Wordt mijn diabetes zelf niet turelure van al dat gedoe?

Dynamisch, sugar surfing. Meegaan op  de golven van het moment en bijsturen waar nodig. Pijlen en waarden leren interpreteren en beslissen wat je er mee doet. Dat 15 gr koolhydraten aan yoghurt niet gelijk is aan 15 gr koolhydraten aan brood of fruit of peulvruchten of friet (wie eet nu maar 15 gr kh aan friet?), dat heb ik allang door. Maar hoe we dat allemaal moeten opvangen, daar zijn we nog niet uit.

Zoete groet,

Cathy

Volg me ook op Facebook en deel de link gerust met je diacollegaatjes.