We kennen onderhand allemaal de symptomen van diabetes, das duidelijk. Niet moeilijk ook, als je het zelf ondervonden hebt. Er lopen bijzonder veel zaken gelijk, als ik mijn eigen symptomen van destijds vergelijk met die van dia-collegaatjes. Ik merk echter, dat we niet enkel de honger en dorst, de frequente toiletbezoeken, het snelle afvallen zonder dieet, de schimmelinfecties en extreme vermoeidheid gemeen hebben. Wat dacht je van controledrang? Perfectionisme? Altijd de touwtjes in handen willen hebben?

In mijn vriendenkring tel ik heel wat mensen met diabetes en o zo vaak hoor ik: ik heb geen controle meer over mijn lichaam, dat vind ik zo moeilijk aan die diabetes. Voor mensen die gewend zijn om de touwtjes in handen te hebben, is dat inderdaad een serieuze kaakslag. Wap! sneller dan het licht worden je voeten van onder je lichaam weggeslagen. Bye bye controle. Je lichaam doet niet meer wat het hoort te doen. Je pancreas speelt gemene spelletjes met je en er is niets, maar dan ook niets wat je er tegen kan doen. Het voelt als een stomp in je maag, die diagnose. Jij, die zo gewend was om alles op je eigen manier te doen. Jij, die er een zaak van maakte om alles tot in de puntjes goed te krijgen. En dan dit.. Ik zie het als een marionet, maar dan een marionet waarvan een touwtje geknapt is. Zonder dat ene, fijne touwtje, kan de marionet niet zo goed meer dansen. Ze mankt. Het loopt spaak. Vol goede moed begint ze aan een nieuw dansje, maar ze struikelt over dat ene touwtje. De marionet van vroeger is niet meer. De touwtjes zijn niet meer strak gespannen en het loopt niet langer gesmeerd.

Insuline is een redding. Insuline kan ook een dooddoener zijn. Te weinig of net te veel, kan grote gevolgen hebben. Ook al bereken je correct je koolhydraten, er zijn nog zoveel andere factoren die van invloed zijn op je bloedsuiker. Geen controle hebben over die randfactoren, is ontzettend moeilijk en frustrerend. Frustraties laten je bloedsuikers ook weer schommelen.

De controle leren loslaten zonder je behandeling op de helling te zetten, is verdomd moeilijk. “Je bent er teveel mee bezig”, zegt de endo. Hmhmhm… daar zit wat in. Maar hoe doe je dat dan, er minder mee bezig zijn? Alleen ’s morgens koolhydraten tellen? Geen insuline toedienen voor tussendoortjes? Niet nadenken over het in huis hebben van voldoende insulinevoorschriften? Onvoorbereid op reis vertrekken of met de honden gaan wandelen zonder snelle suikers in je zakken? Ik weet niet hoe dat moet, dat “er minder mee bezig zijn”. Ik vermoed, dat dit deel is van het loslaten, van de controle over te geven. Maar aan wie? Aan wie moeten we de controle overgeven? Ik heb het geprobeerd, meermaals, dat “er minder mee bezig te zijn”. Mijn waarden slabakken, ik verwaarloos mezelf, mijn voeding, het tijdig wisselen van de pompkatheters. Ik heb die structuur nodig. Ik heb die controle nodig. Ik heb de touwtjes graag in handen. Nog steeds.

Zoete groet,

Cathy