Diabetes is een voltijdse baan, zonder vakantie, zonder vrije weekends, zonder eindejaarspremie, zonder kans op promotie of ontslag. Er kruipt verdomd veel energie in, energie die we meestal niet hebben of liever zouden besteden aan leukere zaken. Elke dag opnieuw zoveel beslissingen maken op verschillende vlakken: hoeveel insuline, wanneer zal ik die insuline toedienen, wat ga ik eten, heb ik voldoende hypovoer op voorraad, staat mijn BG hoog genoeg (maar ook weer niet te hoog) om in de auto te stappen, .. zoveel vragen, niet genoeg antwoorden. Diabetes is geen exacte wetenschap. Diabetes is elke dag anders ook al moet je elke dag dezelfde handelingen uitvoeren. En het is al zeker niet gemakkelijk.

Moest ik diabetes hebben, dan zou ik veel beter geregeld staan. Ik zou vaste maaltijden eten en vaste hoeveelheden insuline spuiten en ik zou zorgen dat ik geen hypo’s/hypers had. Ik zou voldoende bewegen en van het lekkers afblijven en … *zucht*

Je hebt geen diabetes. Je weet er misschien wel wat over, maar je hebt het niet. Was het maar zo eenvoudig. Was het maar: moest ik.. dan.. Dan zouden we allemaal perfecte waarden hebben, tussen 70 – 140 mg/dl, elke dag (en nacht), zonder mankeren. Makkelijk toch? DUH! Ik kan me voorstellen dat je dat liever zou hebben (wie niet????) en dat er dan veel minder diabetes aanwezig zou zijn elk moment van de dag en nacht. Maar hey: zo is het helemaal niet. Diabetes is altijd in beweging en die perfecte dagen zijn een illusie voor mij en voor velen onder ons. Het klopt inderdaad dat het makkelijker zou zijn om een vast regime aan te houden door elke dag hetzelfde te eten op hetzelfde moment en een geregeld leven te leiden. Het klopt zeker ook, dat ik minder pieken zou hebben mocht ik voor elke maaltijd echt 45 min op voorhand bolussen. Je vertelt me echt niets nieuws, weet je. Ik heb geen behoefte aan moest ik.. dan.. want je hebt het niet. JIJ HEBT HET NIET.

Zoete groet,

Cathy