Enkele jaren terug ontmoette ik een dame die getroffen werd door Type 1 diabetes toen ze nog heel jong was. Haar verhaal met diabetes liep niet helemaal zoals het onze. Zij had grote moeite om haar hypo’s aan te voelen. Dat was niet haar schuld. Ze voelde ze gewoon niet. Geen enkele waarschuwing, geen enkel signaal, tot ze op de grond ging. Veel onbegrip van de buitenwereld, maar ook van de mensen rondom haar. Hoe kon dat nu, dat ze die hypo’s niet voelde aankomen? Dat kon toch niet?
Bij hypo unawareness krijg je niet de gekende signalen zoals trillen, honger, niet meer kunnen concentreren, trager worden. De verwittiging komt er niet en voor je het goed beseft, gaat het licht uit. Er moet dan hulp van buitenaf komen om de persoon in kwestie verder te helpen. Hypo unawareness kan ervoor zorgen, dat je jouw bloedsuikers bewust hoger houdt, om te vermijden dat je in dat soort situaties komt. Er bestaan trainingen die je kunnen helpen om de hypo unawareness weer om te zetten in hypo awareness.
Enkele weken terug, las ik een blog over: hypo-I-don’t-care. Helemaal geen hypo unawareness. De situatie kwam me zo bekend voor, dat ik even wou checken of jullie het ook herkennen. Er is een hypo op komst en je krijgt duidelijk signalen door. Je weet dat je even je bezigheden moet stoppen om die bloedsuiker weer omhoog te krijgen, maar laat dat nu net even niet zijn waar je eerst voor open staat. De strijk moet afgewerkt worden en je wilt nog snel de hond even uitlaten. Iemand probeert jou een glaasje cola aan te bieden, maar dat sla jij beleefd af want binnen een kwartier gaan jullie aan tafel. Dat uitstelgedrag tijdens een hypo herken ik maar al te goed. Op dat moment krijgen je hersenen niet voldoende suiker meer binnen, waardoor je redeneringen ook niet zo vlot meer lopen. Je wordt tegendraads en gaat in tegen al je principes. Je weet heus wel dat je die hypo moet aanpakken, maar de hypo verpest alles en maakt van jou een hypo-I-don’t-care persoon. Heel belangrijk dat je omgeving dit gegeven ook kent. Jij zal die cola afslaan en beweren dat het nog wel gaat, terwijl dat heel duidelijk niet zo is. Je wil je bloedsuiker niet prikken en je slaat alle goede raad in de wind. Dit vraagt enige doorzetting van de persoon die op dat moment bij je is, om er toch in te slagen jou cola te laten drinken. Ook al denk je dat de PmD daarna boos op je zal zijn: gewoon doen! Op dat moment moet je je niets aantrekken van je vriendschapsband maar gaat het over een levensbedreigende situatie, waarbij de persoon met diabetes jouw hulp nodig heeft. Grijp dan ook in, en zorg voor een glaasje cola of fruitsap of enkele druivensuikers. Laat de persoon met diabetes neerzitten vooraleer hij op de grond valt en blijf met hem communiceren. Dit kan voor jou eng aanvoelen, maar op dat moment moet jij het hoofd koel houden en hulp bieden.
Heb jij ervaring met hypo-I-don’t-care? Herkent jouw partner dit maar al te goed? Ik hoor graag jouw verhaal!
Zoete groet,
Cathy
Aan Tafel met Type 1 diabetes 
Nee, nee, hypo is altijd wat nemen, meteen!
Ik word er zo akelig van dat ik echt wel uitkijk om het nog even af te wachten.
Ik zal nog eerder niet spuiten als ik hoog sta in gezelschap.
Maar hypo’s, nee, daar ben ik bang van!
LikeLike
Dag Will
wat goed dat jij meteen reageert bij hypo’s. Meestal doe ik dat ook wel, maar dat uitstelgedrag komt toch wel vaak voor, zeker als mijn waarden echt al laag zijn.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike
Toch even dank zeggen om je ervaringen te delen, dankzij jou en nog een diabetes blogger begreep ik eindelijk dat ik soms iets had dat dus hypo’s noemt.
En nu ik weet wat het is, sluit ik me bij nostress52 aan: hypo is altijd wat nemen, meteen!
Nu de gluten uit mijn dieet zijn, ook geen hypo’s meer, dus een geluk bij een ongeluk 🙂
Warme groeten!
LikeLike
Dag Stef
betekent dat, dat je pancreas overactief is? Maakt hij teveel insuline aan, waardoor je hypo’s krijgt?
zoete groet,
Cathy
LikeLike
Dag Cathy,
Euhm, hoe weet je wanneer je pancreas overactief is? “Gewone” bloedtests wijzen niet naar pancreas.
Had daar vroeger ook wel eens last van , maar dacht dat dat aan mijn lage bloeddruk lag.
Ik zag hier in Maleisie uiteindelijk een patroon: ’s middags een stokbrood (jawel 🙂 ) en ongeveer 4 uur later trillende handen, humeur naar omlaag, niet deftig meer denken.
Ondertussen nooit geen brood/gluten meer eten, en alles weer goed.
Alle feedback welkom 🙂
LikeLike
Hoi Stef
bij een overactieve pancreas, zal je onmiddellijk na het eten van koolhydraten (vooral snelle suikers dan) teveel aanmaak van insuline hebben, waardoor je bloedglucose te laag komt. Dan wordt aangeraden om zo weinig mogelijk snelle suikers te gebruiken, zodat je dit fenomeen kan tegengaan.
Zoete groet,
Cathy
LikeGeliked door 1 persoon
Ik houd mezelf vooral in de gaten nu wanneer ik snelle suikers eet, zoals een tas met flink wat honing, citroen en munt wanneer ik verkouden ben. Dat blijkt geen raar effect te hebben.
Het is echter allemaal nogal op gevoel en alles behalve goed gemeten als bij jouw, maar duidelijk is dat zonder brood en zonder gluten het leven er best beter op geworden is 🙂
LikeLike
Dan lijkt me dat je de goede keuze maakt voor jouw lichaam Stef! Houden zo!
zoete groet,
Cathy
LikeGeliked door 1 persoon
We geven niet op tot we ook een oplossing gevonden hebben… 🙂
LikeLike
Toch nog een vraagje: toen ik nog dacht dat een hypo een plotse lage bloeddrukaanval was, ging ik er gewoon bij zitten, liggen en vooral al dan niet ingedut wachten tot het over was.
In hoeverre was dat helpvol of heb ik gewoon geluk gehad 😁
LikeLike