In theorie is het de bedoeling om 3 – 4x per jaar langs te gaan bij de endocrinoloog en samen te bespreken wat er de afgelopen maanden gebeurd is op diabetesvlak. Tussendoor kan je dan nog op educatie gaan bij je diabetesverpleegkundige/educator om je behandeling aan te passen of op punt te stellen en uiteraard ook om je diabetesspulletjes op te halen.
Voor de rest moet je het zelf doen. De diabetes, bedoel ik dan. Het is jouw aandoening en jouw verantwoordelijkheid om de behandeling in handen te nemen. Je krijgt tools mee van het ziekenhuis onder de vorm van een glucosemeter en strips en je krijgt advies over wanneer je best prikt en insuline toedient. Het is handig als je een systeem hebt om die gemeten waarden door te geven aan je diabetesteam, zodat er kort op de bal kan gespeeld worden en aanpassingen kunnen gebeuren waar nodig.
Mijn glucosemeter en insulinepomp zijn aan elkaar gekoppeld via bluetooth en kunnen thuis uitgelezen worden met de Accu-Chek Smartpix. Die info kan doorgestuurd worden naar mijn diabetesteam, zodat zij online kunnen reageren op de doorgekregen data. Een goede opvolging helpt je vooruit en het is makkelijker voor de endocrinoloog om je volgend bezoek voor te bereiden als er data beschikbaar zijn. Onderschat de waarde niet van het meten en bijhouden van je gegevens. Hoe meer je noteert, hoe beter de arts kan inspelen op wat er gebeurt in jouw leven met diabetes. Ben je sportief en heb je vragen rond sport en diabetes? Noteer ze in een boekje of hou bestanden bij op je pc om je vragen te stellen aan je team. Heb je een probleem met hoge waarden na het eten van brood, frietjes, pasta, pizza, rijst, ..? Laat dat probleem niet te lang aanslepen, maar spreek erover met je team. Tenslotte zijn dat toch maaltijden die af en toe de revue passeren en dan wil je toch wel weten hoe je daar best op inspeelt.
Voldoende je bloedsuikerwaarde prikken (minstens 4x per dag), kan bijdragen tot een betere HbA1c waarde, wat tenslotte iets is waar we allemaal beter van worden. Meten = weten. Misschien vind jij het moeilijk om zo vaak te prikken omdat de hoge waarden op je meter teleurstellend zijn. Die hoge waarden wil je niet zien, waardoor je mijdt om je waarde te prikken. Het niet kennen van je waarden, zal je niet stimuleren om die waarden meer aanvaardbaar te maken. Je kop in het zand steken, is geen oplossing. De diabetes gaat er niet mee weg en je waarden worden er niet beter van. Confronteer jezelf met je waarden en ga er mee aan de slag. Te hoge waarden putten je uit en ze werken op je gemoed. Je wordt er alleszins niet vrolijker van. Het vergt inzet om de confrontatie aan te gaan, maar als je ziet dat je inspanningen lonen, zal je extra gemotiveerd zijn om vaker te prikken en te reageren op de gemeten waarden.
Wees eerlijk met je team en vertel hen als het niet lukt. Laat hen weten wat je moeilijk vindt en vraag hulp. Je bent niet de eerste persoon die in de knoop zit met de diabetes en je team en lotgenoten zijn er om je hier door te helpen. Kom op voor jezelf en word weer trouw aan je therapie en aan jezelf.
Zoete groet,
Cathy
ik reageer niet altijd, ook omdat ik het via de gsm niet kan plaatsen, maar ben altijd heel blij als jij weer een nieuwe post geplaatst hebt. Ik leer er steeds van en vind het ook fijn om herkenbare dingen te lezen.
ik ben echt blij dat ik je blog ontdekt heb.
LikeLike
Blij om je tussen mijn lezers te hebben Wil. Er komen nog veel blogs aan. Hou maar in de gaten,
zoete groet,
Cathy
LikeLike
ga ik zeker doen! dacht al dat het weer niet gelukt was om een reaktie te plaatsen, maar zie nu toch dat het wel gelukt is;
LikeLike
Hoi Wil
de berichten komen eerst bij mij ter goedkeuring en dan plaats ik ze pas online. Dit om robots en spam tegen te gaan.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike
Ik wil graag eens polsen bij andere jonge mama’s met diabetes en kindjes of zij fulltime kunnen werken of net zoals ik genoodzaakt werden om halftijds te werken.
LikeLike
Dag Lieve
bedankt voor je spontane reactie. Goed idee om hier eens een blog aan te wijden. We mogen niet vergeten dat diabetes voor iedereen anders is, maar het blijft een heel aanwezige en soms overweldigende ziekte. Kindjes hebben is sowieso al druk en daarnaast voltijds werken… Ik hou je op de hoogte.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike