Toen bij mij de diagnose Type 1 diabetes gesteld werd, wist ik eigenlijk heel weinig af van diabetes in het algemeen. Ik wist wel vaag iets over insuline spuiten (het beeld van mijn oma met haar onderbroek omlaag terwijl opa heel precies een spuit insuline in haar achterwerk plantte, staat op mijn netvlies gebrand) en over mensen die ledematen kwijt raakten door een slecht geregelde diabetes, maar daar stopte het ook. Ik wist eigenlijk niets over diabetes, laat staan over verschillende types diabetes.

De endocrinoloog vertelde me dat ik Type 1 diabetes had, een autoimmuunziekte waar ik nooit meer zou van af komen. Ik had hier geen schuld aan. Mijn lichaam had mijn eigen pancreas aangevallen en de cellen van Langerhans uitgeschakeld. Ik kon niets gedaan hebben om dit te voorkomen en er was ook niets om het weer recht te trekken. Meteen aan de insuline, 4 spuiten per dag, was het verdict. Voor altijd. Vooral dat nog.

Het duurde toch wel even, voor ik door had dat er naast Type 1 diabetes, ook nog een Type 2 diabetes bestond. Beetje per beetje leerde ik, dat mijn familie best gevoelig was voor dat tweede type, zowel aan moeders kant als aan vaders kant. Voor mij hadden we allemaal diabetes, zonder type. De symptomen waren dezelfde, de mogelijke complicaties ook. De behandeling mocht dan wel anders zijn: we zaten toch wel een beetje in hetzelfde schuitje.

En toen was internet er. Steeds vaker las ik berichten over de verschillende types diabetes en hoorde ik mensen vragen of ik de zwaarste vorm had? De zwaarste vorm? Ik begreep dat niet goed. Diabetes is een chronische ziekte, zonder genezing. Waarom was de ene vorm zwaarder dan de andere? Omdat de ene persoon insuline moest inspuiten en de andere niet? Of omdat de ene persoon zwaarder woog dan de andere? Was dat het probleem? Ging het hier over gewicht of over gewichtig doen?

Je kent ze wel: Laurel en Hardy, den dikken en den dunnen. Eén van deze karakters kreeg diabetes. Stel de vraag aan het grote publiek en de meeste zullen antwoorden: aja, den dikken hè! En wat als je te weten komt dat niet Hardy, maar wel Stan Laurel – den dunnen – Type 2 diabetes kreeg? Ja hoor, ook mensen zonder overgewicht kunnen Type 2 diabetes krijgen. Type 2 is al een hele tijd niet meer alleen “ouderdomssuiker” of “welvaartssuiker”. Type 1 is ook niet meer enkel “voorbehouden” voor kinderen ; ook (jong)volwassenen of oudere mensen kunnen plots Type 1 diabetes krijgen.

Wie is er slechter af? Wie verdient sympathie en wie niet? Wie heeft het zichzelf aangedaan en wie kon er niets aan doen? Ik kan hier niet zo goed tegen. Beide soorten hebben een probleem met de pancreas en met het verwerken van koolhydraten. Is het oneerlijk dat een jong kind diabetes krijgt? Uiteraard! Geen enkel kind zou ziek mogen worden en de lasten moeten dragen van een chronische aandoening. Mag je de vinger wijzen naar iemand die niet voldoende beweegt en meer eet dan hij nodig heeft, en hem verwijten dat het zijn schuld is dat hij diabetes kreeg? Wat een onzin. Was het overgewicht er eerst, of is het overwicht veroorzaakt door metabool syndroom en is de Type 2 diabetes daardoor ontstaan? Wat met mensen die Type 2 diabetes in hun genen hebben en er alles aan doen om gezond te leven, goed te bewegen, hun gewicht onder controle houden en toch diabetes krijgen?

Ik ben het er volledig over eens, dat Type 1 en Type 2, beiden ernstige aandoeningen zijn waar tot op de dag van vandaag geen genezing voor is. Beide types verdienen aandacht en geen van beiden moet met de vinger gewezen worden. Bovenal zijn we mensen en we verdienen allemaal respect en begrip. Als ik op mijn blog Type 1 diabetes vaker aan het woord laat komen dan Type 2 diabetes, dan is dat gewoon omdat ik in mijn blog spreek over mijn persoonlijke ervaring en voor mij is dat Type 1 diabetes. Ik specifieer dat ook altijd, omdat de behandeling van Type 1 toch anders verloopt dan bij Type 2. Ik doe niet mee aan “the blame game”. Type 1, Type 2, Type 1.5, LADA, Mody, secundaire diabetes, zwangerschapsdiabetes, of welk ander type dan ook: jullie verdienen allemaal respect!

Zoete groet,

Cathy