Cathy heeft Type 1 diabetes (klik op de link om het filmpje te zien – Diabetesweb.be)
De verjaardag van je diagnose vieren. Is dat done? Waarom niet? Mijn diaversary is belangrijk voor mij. Het houdt me sterk en het geeft me moed. Het stellen van de correcte diagnose, is nog altijd cruciaal in het krijgen van de juiste behandeling. Op de verjaardag van mijn diagnose – 12 juni 2002 – sta ik weer stil bij hoe het allemaal begon en wat er ondertussen al veranderd is. Ik denk aan mijn vriend(inn)en die dezelfde aandoening delen en hoe zij omgaan met deze factor in hun leven. Het is een extra job naast de baan die we al hebben en het vergt moed, inzet en volharding om elke dag opnieuw geconfronteerd te worden met iets waar je niet om gevraagd hebt.
Er is nog steeds geen genezing. Nog 10 jaar, zeggen de dokters. Jammer genoeg zegden ze dit 30 jaar geleden ook al. Moeten we dan de moed verliezen en mogen we niet meer hopen? Dat weiger ik! Ik geloof nog altijd in genezing. Op verschillende vlakken zijn ze bezig met het zoeken naar oplossingen. Ondertussen komen er steeds nieuwe technologieën die men vroeger nooit voor ogen had kunnen houden. Het wordt beter, echt waar, maar die genezing is ook belangrijk. Wie weet op mijn 20e Diaversary? of de 30e…
Zoete groet,
Cathy
Nee, ik vier het nooit, het valt zowat gelijk met mijn trouwdag en de verjaardag van een kleinkind, ongeveer want precies weet ik het niet, ergens in juli in 2012.
Eerst ook nog eens type 2, pas in november stelde men type 1 vast, gelijk de dag van mijn laatste chemo, tjonge, ik ben zo’n mazzelaar.
Zeker hopen op genezing, het is een rotziekte
LikeLike
warme knuffel x
LikeLike