Via mijn Facebook tijdlijn, kreeg ik deze foto plots weer op het computerscherm te zien. Een foto van 2009 zelfs, met een meter die allang niet meer bestaat (hij ziet er zelfs al een beetje prehistorisch uit). Ik vermoed dat dit de laagste bloedsuiker is, die ik ooit gemeten heb. Dat hij dan ook nog midden in de nacht voorviel, was helemaal eng. Het verhaal ging zo:
Middenin de nacht, raasde er een verschrikkelijke koude wind door mijn lichaam. In mijn droom werd ik achternagezeten door een man en ik was doodsbenauwd. Mijn hart klopte in mijn lijf en ik raakte buiten adem. En toen kwam de knal en liet ik het leven.. Ik veerde recht in bed en was helemaal in paniek. Mijn meter lag zoals gewoonlijk, naast mijn kussen, voor het geval dat. Ik prikte meteen (nachtmerries zijn wel heel vaak een aanwijzing voor een te lage glucosewaarde) en zag deze 22 verschijnen. Mijn endocrinoloog had daags voordien mijn basaal patroon verhoogd en ik wist tijdens de consultatie al dat dat nefast zou zijn voor mijn waarden. Maar mijn HbA1c was te hoog en moest naar beneden gebracht worden, dus ik ging tegen mijn zin toch akkoord met de nieuwe pompinstellingen.
Destijds dacht ik, dat ik hypo’s kreeg door nachtmerries. Ondertussen ben ik er uit, dat het net andersom is. Dat ons lichaam ons probeert te waarschuwen voor te lage bloedsuikers door onze dromen om te wenden naar een nachtmerrie, met de bedoeling dat we zo hard schrikken dat we er wakker van worden. Daar geloof ik echt heel sterk in. Een soort beschermingsmechanisme van ons lichaam, zeg maar. De nachtmerries zijn nagenoeg weg. Niet dat ik nu geen nachtelijke hypo’s meer heb, maar mijn lichaam hoeft me niet meer te verwittigen. Ik hoef niet meer zo heel laag te zakken eer ik wakker gemaakt word. Dexcom is mijn life saver, mijn eigen alarmsysteem dat over me waakt zodat mijn dromen gewoon dromen kunnen blijven en ik niet de stuipen op het lijf gejaagd word.
Zoete groet,
Cathy
Aan Tafel met Type 1 diabetes 
Cathy – kan het zijn dat de moderne insulines een minder uitgesproken “hypo-gevoel” geven ?
Ik voel nl niet meer wanneer ik te laag kom tenzij in mijn benen (…maar is geen zekerheid). Vroeger was het beven, zweten en of tegen de grond gaan. Ooit een injectie van 2 flacons suikerwater rechtstreeks in mijn ader gekregen van de bijgeroepen huisdokter.
Zoals je in je artikel schrijft dat je dromen een aanwijzing kunnen zijn voor een lage suikerstand heb ik nog niet gehad; ik word dan gewoon wakker onder mijn bed …
Heb ook gezien dat je honden hebt : die kunnen dat ruiken wanneer je een lage glucosewaarde hebt en worden mogelijk ongedurig.
LikeLike
Dag Orfeo
ik weet niet of de moderne insuline een minder uitgesproken hypo-gevoel geven, want ik heb “nog maar” 14 j diabetes.
Ik kan me wel voorstellen dat je bij een x-aantal jaren hebben van T1 diabetes, een verminderd hypogevoel krijgt en al zeker als je heel strikt ingesteld bent. Hoe dichter je waarden komen bij “normale” waarden, hoe vertrouwder die aanvoelen. Wie van 300 naar 60 gaat, zal veel meer last hebben van een hypogevoel dan iemand die van 100 naar 60 gaat.
Wil je eens voor mij meten, als je tijdens de slaap een nachtmerrie hebt en wakker schrikt?
Eén van onze honden kregen we als puppy en zij durfde me wel eens wakker te maken tijdens een hpyo. Als volwassen hond, doet ze dat niet meer. Er bestaan nu wel diabetesmeldhonden, ook in België.
Bedankt weer, voor je reactie.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike
Beste Cathy
Dromen : ik kan ze me niet herinneren; neem gewoonlijk een kalmeringsmiddel en een glaasje wijn ’s avonds. Het is raar maar ik ben pas om ong. 22u. gestabiliseerd, voel me dan het best hetgeen tot gevolg heeft dat ik een stuk in de nacht (2-3u.) onder de lakens ga. (Door die wijn post ik dan soms nogal “zurige” reacties op blogs….)
Diabeteshonden : dat wist ik niet dat er die waren.
Verminderd hypo-gevoel ja : soms een week aan een stuk niet boven de 90 met uitschieters naar onder zonder enig ongemak gewaar te worden. Komt doordat ik wat aan krachtsport doe voor mijn poly-neuropathie tegen te gaan. Dat – (krachtsport) – op advies van mijn internist. Dat gedoe met die halters en gewichten doe ik thuis, kan dan ophouden wanneer ik nodig moet stoppen – hetgeen niet kan wanneer je aan het wandelen of fietsen bent bv.
Voor ik het vergeet : mijn felicitaties met je blog Cathy.
LikeLike
Dag Orfeo
“zurige” reacties heb ik alleszins nog niet gekregen. Geniet maar van je avondritueel.
Die diabetesmeldhonden zullen er in de toekomst nog vaker komen. Kijk maar eens of je iets vindt over Emily en haar diabetesmeldhond bij Google.
Mooi, wat je doet met die gewichten. Je hebt er duidelijk deugd (baat) van.
Bedankt voor de felicitaties. Ik ga er nog even mee door.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike