Ik maak ze graag, echt. Lijstjes bedoel ik. Een lijstje met een weekmenu, mijn boodschappenlijstje, het lijstje met paswoorden, een extra notitie met zaken waarover ik wil bloggen, verlanglijstjes, .. Klinkt nogal logisch dan, dat ik ook lijstjes maak met goede voornemens. Ik moet er ieder jaar weer over denken en ieder jaar opnieuw kom ik tot de conclusie dat goede voornemens noteren niet mijn favoriete bezigheid is. Omdat ik weet, dat ik ze toch niet uitvoer? Of dat ik het als falen zie als ik er niet kan aan voldoen? Ik kan natuurlijk lijstjes maken met meer haalbare zaken, zoals 2 kg afvallen (klinkt al stukken makkelijker dan 10 kg afvallen), om de 3 dagen mijn infuussetje wisselen, op tijd en stond naar bed (alles wat na 00:00 is toch weer iets te laat), 5000 stappen per dag (en alles wat daarboven zit, is mooi meegenomen,… Het lijkt me gewoon zo gedwongen, zo onecht, zo niet mij. Maar waarom doe ik er dan toch elk jaar weer aan mee?
We leven in een wereld van social media, waar mensen zich van hun beste kant laten zien. We zien prachtige HbA1c’s verschijnen, grafieken met flatlines, übergezonde mensen met een slank lichaam en een mooie spiertonus. En daar zit je dan, met een HbA1c dat stukken beter is dan het vroeger was, maar nog niet zo laag dat je in de categorie geen diabetes valt. Je grafieken lijken eerder op kerstbomen en kraters en übergezond? Well… je drinkt graag een glaasje wij met de collega’s en die vettige hap op vrijdagavond hoort er toch gewoon bij? Toch schuilt er in elk van ons, zo’n wens om ook bij die groep te horen, waarbij het gewoon allemaal goed (lijkt) te gaan. Het vraagt inzet en discipline en ook een grote portie goede genen en geluk, om te voldoen aan alle voorwaarden voor een “gezond en goed leven met diabetes”. Je krijgt het niet zomaar in je schoot geworpen en er zijn ook tig mensen die nooit dit geluk zullen kennen. Wat niet weerhoudt, dat we niet tenminste proberen.
Doe jij mee aan die goede voornemens? Zitten er ook diabetesgerelateerde voornemens tussen? Of vind je dat je inzet al meer dan genoeg is en dat je prima bent zoals je bent?
Zoete groet,
Cathy
Aan Tafel met Type 1 diabetes 
Cathy, mooi maar zoals je schrijft is het beter de methode van Kaizen te gebruiken, kleine doelstellingen, muizestapjes â¦â¦ haha. Dus liever beginnen met 2000 stappen en na twee weken succes er 3000 van maken.
Geloof niet dat iemand (met uitz van pre concepttioneel en tijdens zwangerschap normale cijfers haalt â¦â¦ is een fabel hoor.
Fijn jaaruiteinde met bubbels en een vette hap â¦â¦. Warme groet, Marleen
Marleen De Pover
Diabeteseducator
Coördinator diabetessymposium NVKVV
DiaMar Consulent Diabetes Care
GSM: 32(0)4 97 60 41 18 of 32 (0)4 79 94 49 89
E-mail: marleen.depover@proximus.be
http://www.diabetessymposium.be/
LikeLike
Dag lieve Marleen
ik ben ook voorstander van die kleine stappen. Lijkt me ook niet verkeerd.
Ken best wat mensen met T1 die een HbA1c onder de 6 hebben en niet zwanger zijn en ook al enige tijd de diagnose hebben. Maar er zijn er heel wat meer die een stuk hoger ingesteld staan. We doen allemaal ons best, elk op ons eigen manier en met de mogelijkheden die we hebben. Bij de een lukt dat al wat beter dan bij de ander.
Bedankt voor jouw niet aflatende inzet voor mensen met diabetes. Je bent een gouden dame!
Zoete groet,
Cathy
LikeLike
Cathy, ik doe ook aan lijstjes maar niet aan goede voornemens.
Elke dag doe ik mijn best en jij ook dus wat kunnen we dan meer doen?
Elke dag is er eentje en elke dag mag je genieten dat je er bent, dat je geliefden er zijn en dat iedereen ‘gezond’ is, meer hoef ik niet.
Ik hoor wel steeds meer mensen over het perfecte plaatje wat zich op sociale media toont maar waren we dat al niet gewend in reclame en vroeger, de voorkant van Libelle en Margriet?
Ik trap er in ieder geval niet in, elk huisje heeft zijn kruisje, we kunnen elkaar waarderen voor wat we proberen, wat vriendelijkheid is vaak al voldoende, een glimlach, een troostende arm of een gul gebaar?
En kijk, daarin loop jij voorop, wat jij anderen geeft aan kennis, begrip, vriendelijkheid, aandacht en ook nog voedsel en lekkers! Dank je wel voor wie je bent en je fijne blogs.
Dikke knuffel, fijne jaarwisseling en een gezond en gelukkig 2019
LikeLike
Dag lieve Will
gelijk heb je. Alleen was het met die tijdschriften minder confronterend vond ik zelf. Dat waren modellen, geen “echte”mensen.
Ik vind het nog steeds jammer dat we elkaar nog niet in het echt een knuffel kunnen geven hebben. Zou dat heel fijn vinden.
Het allerbeste voor 2019!
Zoete groet,
Cathy
LikeGeliked door 1 persoon
Cathy, ook bij mij lukt dit niet om een 6 globine te halen, en als ik terug de 7 kan bereiken ben ik ten zeerste diep gelukkig en na mijn slechte punten van op 10 december is er al wat verbetering maar zeker nog net goed en moet terug naar de verpleegster op 14 januari.
Cathy; ik wens jou een gezegend en voorspoedig nieuwjaar met een goede gezondheid en een goede regeling van jou diabetes, wat toch helemaal niet eenvoudig is. Ik zeg ook tot jou dank u wel om alles wat jou voor mij gedaan heb in het voorbije jaar en dat was niet weinig. Ik weet en verlang van verder op jou te mogen rekenen, want samen gaat dit beter en zijn we sterker.
Mijn allerbeste wensen met een zoete groet van Nicole
LikeLike
Dag lieve Nicole
in 2019 maak jij je comeback. Wist je trouwens, dat het HbA1c niet meer zo belangrijk is? Dat er nu meer gekeken wordt naar de schommelingen in je grafieken? Soms is het beter van een iets hoger HbA1c te hebben met minder hypo’s en minder schommelingen. De hoop niet opgeven he, je bent op goeie weg. Samen zijn we sterker, dat heb je heel goed gezegd.
Ik wens jou een jaar vol inspiratie en moed, doorzetting en een dosis geluk, om je diabetes een duwtje in de rug te geven.
Zoete groet,
Cathy
LikeLike
Hoi,
Het doet mij altijd goed om te lezen dat het voor veel mensen met diabetes T1 moeilijk is. Ik dacht altijd dat het aan mij lag omdat er over diabetes niet veel wordt verteld over hoe moeilijk en vermoeiend enz het is om met diabetes te leven. Als ik 24 jaar geleden de diagnose kreeg werd er mij altijd gezegd het is maar diabetes kan je perfect mee leven. Ik voel dit nu toch helemaal anders.
Groetjes
Lieve
LikeLike
Dag Lieve
Bedankt voor je reactie en deken van jouw ervaring. Een chronische ziekte hebben is geen kattenpis. Het vergt inzet en moed en doorzetting en dat slurpt energie. Ons lichaam staat onder stress en al zie je dat niet altijd aan de buitenkant, het is er altijd. Laat je schuldgevoel maar varen: het ligt niet aan jou.
Zoete groet
Cathy
LikeLike