Ik breng wel vaker tijd door met mensen die net als ik, diabetes hebben (of dat nu T1 of T2 is, dat laten we terzijde, want elke inbreng vind ik leerrijk). Elke persoon is weer uniek en elk levensverhaal boeiend. Laatst had ik weer zo’n meeting, met iemand die ik al een tijdje ken. Iemand die al heel lang diabetes heeft en waar ik me een “groentje” bij voel, met mijn amper 16 jaar in het diabetesveld. Ze vertelde me, hoe ze als kind, moest plassen op teststrips omdat er nog geen bloedglucosemeters waren. Ik herinner me de flacons met teststrips die ook mijn oma had. Mijn oma, op het toilet, met naast haar mijn opa, die haar het stripje aangaf waar zij moest op plassen. Het was een apart stel, die twee, ze lachten wat af samen, ondanks haar chronische aandoening. Het gebeurde maar wat vaak dat zij haar reserveonderbroekje in haar tas nodig had, omdat hij haar weer zo hard deed lachen dat haar bekkenbodemspieren het niet hielden. Of was het, omdat haar waarden steeds zo hoog waren, dat ze zo vaak moest plassen en ze niet tijdig naar het toilet kon?

Het leven voor iemand met diabetes was vroeger heel strikt. Veel strikter dan nu, ook als jij denkt dat het nu moeilijk is. Het was moeilijk op een andere manier. Meer beperkingen qua voeding, qua sport, zwanger worden, uitgaan (ok, allicht stonden die twee laatste ook nog in een andere volgorde), beroepskeuze, behandeling van de diabetes. Technologie staat niet stil en als je ziet welke vooruitgang er gekomen is op 50 jaar tijd, dan kunnen we dat alleen maar toejuichen. Of niet?

Never change a winning team. Zo wordt dat gezegd. Waarom iets veranderen als de zaken goed lopen zoals ze lopen? Ik snap het helemaal. In deze tijd van slimme bloedglucosemeters met bolusadvies, insulinepompjes, FGM (flash glucose monitoring) en CGM (continue glucose monitoring) en DIY closed loops, vergeten we soms dat er nog heel wat mensen met diabetes werken met insulinespuiten en een minder gesofisticeerde bloedglucosemeter. Mensen die geen behoefte hebben aan dat gedoe, die nieuwigheden, die veranderingen. Mensen die geen koolhydraten hoeven te tellen om een goeie diabetesbehandeling na te streven en die zich prima kunnen houden aan 3 maaltijden per dag zonder tussendoortjes. In deze korte tijdspanne is er zoveel vernieuwing gekomen, maar de ziekte blijft nog altijd dezelfde en genezing is er nog altijd niet.

Wat is de beste manier? Krijg je een beter HbA1c als je overstapt van je traditionele behandeling die je al jaren gewend bent en waar je je prima bij voelt, naar apparatuur die het deels van je overneemt maar ook weer extra inzet vraagt? Want geloof me, sensoren zijn ongelooflijk slim en je krijgt er veel voor terug, maar deze overload aan informatie kan voor sommige mensen beangstigend zijn. Regels over voeding die je 50 jaar lang ingeprent zijn, zet je niet zomaar aan de kant en het blijft moeilijk te geloven dat je echt wel een punt taart mag eten als je daar de koolhydraten voor uitrekent, de juiste hoeveelheid insuline bepaalt en het juiste moment kiest. Het is zo tegen je natuur, zo tegen wat jou is aangeleerd.

Ik zie zoveel verschillen, maar ook zoveel gelijkenis. Het perfectionisme, het streven naar goeie waarden, het onder controle willen houden van een ziekte waar we nog steeds te weinig impact op hebben. We willen het allebei: zij die in een vorige eeuw de diagnose en een bijhorende behandeling kregen en wij, die een stuk recenter diabetes toebedeeld kregen met de boodschap: eet zo gezond mogelijk, zoals iedereen zou moeten doen en pas je insuline daar op aan. 

We hebben allemaal onze eigen waarheid en we zoeken naar een manier die het best bij ons past. Voor de een is dat koolhydraatarm met gezonde vetten en eiwitten, voor een ander is dat net koolhydraatrijk en vetarm met een kleinere portie eiwitten. De een gaat voor zoetstof en de ander vindt het prima om te bolussen voor suiker. Wie heeft gelijk? Tijd brengt raad. Verdraag mekaar en steun de ander in de keuzes die hij/zij maakt maar doe vooral waar jij en je behandelend team achter kunnen staan. Doe wat voor jou best werkt en waar je waarden je een blij gevoel over geven. Er is niet één manier van behandelen en er komen er telkens nieuwe bij. Proef, experimenteer of blijf bij het ouwegetrouwe. Want jij komt op de eerste plaats. Jij staat centraal.

Zoete groet,

Cathy

Praat met ons mee,
laat van je horen
 https://www.facebook.com/aantafelmettype1diabetes/