We hebben een drukke tijd achter de rug. Ik ben in februari met een nieuwe baan begonnen, waar ik al mijn energie en enthousiasme in kwijt kan. Mijn man heeft het superdruk in het luchtverkeer, ook al legt covid-19 het vliegverkeer lam. Tijd om een beetje ontspanning te vinden en de tijd even stil te laten staan.

Bij ontspanning denk ik aan: wellness, verwennerij, zalig niets doen en herbronnen. Ik schuim het internet af naar een geschikt resort en al snel vind ik mijn gading. Er wordt opvang geregeld voor onze huisdieren en we kijken samen uit naar een zalig weekendje weg. Ik heb er echt zin in. De koffers worden gepakt en ik heb voldoende materiaal mee om mijn diabetes te regelen tijdens onze tijd weg.

We worden hartelijk verwelkomd in het resort. Het is toch zeker al 2 jaar geleden dat we nog eens een wellness-weekendje gehad hebben. In het reglement van het resort staat, dat smartphones niet toegelaten worden binnen de faciliteiten. Lijkt me ook behoorlijk normaal, gezien de camera’s op de smartphones ongewenste beelden zouden kunnen verspreiden op het wijde web. Ik neem me dan ook voor om er eens compleet voor te gaan en weer even over te stappen op de gewone teststrips, zonder gebruik van mijn alom vertrouwde Dexcom (voor alle zekerheid verwijder ik hem niet). Mijn glucosemeter geef ik samen met enkele mini-blikjes cola af, aan de verantwoordelijke binnen het resort. Met een terugblik op een vorig wellnessweekend, neem ik me voor om deze keer niet zomaar het zwembad in te springen zonder mijn insulinepomp af te koppelen en we besluiten om de pomp helemaal af te koppelen en om de zoveel tijd even te gaan aankoppelen en bij te bolussen waar nodig.

Ik voel me een beetje verloren, zo zonder mijn technologie. Hoewel ik allang niet meer voel dat ik een insulinepomp en sensor draag, mis ik het nu al… Ik heb geen idee wat mijn bloedsuikerwaarde doet en weet dat ik niet zo onbezorgd meer kan genieten nu: ik moet alert zijn en weer voor mezelf gaan denken. Dit moet anders… dit is niet loslaten voor mij, dit is niet ontspannend. Ik krijg advies van een T1-collegaatje en besluit om een praatje te gaan doen met de leidinggevende van dit prachtige resort. We bespreken ook de mogelijkheid tot gebruik van een “sauna proof” sticker (bedankt voor de tip, T1-collegaatje) over de camera van de smartphone, zodat ook mensen met diabetes zorgenvrij kunnen genieten van de wellness.

Na een goed gesprek, krijg ik de toelating om mijn 2e smartphone, die ik enkel gebruik om mijn diabetes te regelen, mee te nemen binnen het resort. Uiteraard mits discreet gebruik. Meteen voel ik me weer veilig. Ik sluit mijn insulinepomp ook weer aan en zonder enige zorg kunnen we ten volle genieten van al het moois dat ons te wachten staat: de rust doet deugd en we halen broodnodige slaap in. Er wordt gezwommen, gebroebeld in de jacuzzi – we zweten ons te pletter in de sauna en vermijden de ijskoude dompeltonnen en natuurlijke zwemvijvers. De meeste alarmen op mijn Dexcom zet ik uit en de vibreertoon op mijn smartphone in mijn badjas, is voldoende om de alarmen die opstaan, door te geven. We doen onze ogen dicht en genieten van de stilte, de zon, het zacht kletterende water. Dit is genieten, zonder zorgen. Dit hadden we heel erg nodig.

Zoete groet,

Cathy