Als diabetesblogger en foodie struin ik geregeld rond op social media om ideeën op te doen en te zien hoe andere mensen bepaalde zaken aanpakken. Het brengt me nieuwe inzichten ; zaken die ik wil uitproberen sla ik op. Heel af en toe zorgt het er ook voor dat ik dingen anders aanpak en ook volhoud, maar veel vaker keer ik toch terug naar de manier van leven die mij het beste ligt.

Al meteen bij de diagnose, krijg ik het broodnodige voedingsadvies dat zo bij diabetes hoort. Ik hou zo van koken en bakken en nog meer van koolhydraten en wat kan dat een probleem zijn als je diabetes hebt. Het toenmalig advies om elke dag een gemiddelde van 300 gr koolhydraten te eten, vond ik een beetje absurd, want hoe weet je nu op voorhand waar je zin zal in hebben en waarom meer eten als je genoeg gegeten hebt (ok, misschien had ik vaker meer trek dan ik nodig had…)?
Ik wil dit niet voor mezelf. Ik wil niet anders zijn en wil al zeker geen beperkingen op het vlak van voeding. Dat snelle suikers niet het meest handige zijn om je bloedsuikers aanvaardbaar te houden, had ik zelf ook wel snel door en dat helpt me wel om zuinig te zijn op dat vlak.

Enkele jaren terug begon ik een foodblog en af en toe krijg ik de opmerking dat mijn blog niet diabetesvriendelijk is. Wat is diabetesvriendelijk? Waarom moet mijn blog daaraan beantwoorden? Op mijn blog vind je een heel uiteenlopende range van recepten, voor iedereen wat wils. Ik post wat ik graag eet of wat ik mijn gezin voorschotel of waar ik iemand anders een plezier kan mee doen. Eten koken en samen aan tafel gaan, vind ik een sociaal gebeuren en het maakt me blij. Bij een ziekte als diabetes moet je elke dag nadenken over wat je gaat eten, wanneer je het gaat eten, hoeveel je ervan gaat eten en hoeveel insuline je ervoor nodig zal hebben. Je moet ook rekening houden met wat je daarna wilt gaan doen, of je hormonen in balans zijn en of de stress van school of werk of je relatie geen spelbreker zal zijn. Heel veel zaken om aan te denken waardoor je wel eens de moed zou verliezen om nog te genieten van eten.
Wanneer ik dan gezellig door Instagram scroll en lees over wat je wel/niet mag eten als je diabetes hebt, dan heeft iedereen zijn eigen waarheid in pacht. Dat is prima natuurlijk en heel goed dat ieder zijn eigen mening vormt. Wat ik wel jammer vind, is dat anderen proberen om je hun mening op te leggen, ook al zijn we het er ondertussen over eens dat er niet één behandeling is voor diabetes. We zijn allemaal zo verschillend van karakter, van bouw, van ingesteldheid, van vatbaarheid voor minder leuke zaken zoals bijvoorbeeld eetstoornissen… ik word soms een beetje weemoedig van de heftigheid die ik lees op social media. Je jaagt je kind de dood in als je het koolhydraten geeft! of Dat heerlijk genieten bij het eten van je punt verjaardagstaart zal je je wel beklagen als je later complicaties krijgt… Verschrikkelijk, dit soort opmerkingen. Ik ben volwassen en kan dit soort zaken iets beter plaatsen, maar wat als je 16 bent? Wat als je het moeilijk hebt om je diabetes te aanvaarden, je weet wat insuline met je lichaam doet en je graag wat kilootjes minder wilt? Voeding mag niet de boosdoener zijn. Er zijn zoveel elementen die je diabetes beïnvloeden en we doen allemaal ons best, met de mogelijkheden die we op dat moment hebben. Het hebben van een chronische ziekte, heeft al impact genoeg op ons leven. We hoeven elkaar niet te veroordelen voor de keuzes die we maken.

Waarom zijn we niet allemaal wat vriendelijker voor elkaar? Zou het dat zijn, wat ze bedoelen met diabetesvriendelijk? Ik denk dat ik het gewoon hou bij vriendelijk zijn. Voor mensen zonder en met diabetes. Het leven is mooi.

Geniet van de feestdagen, je familie en vrienden om je heen.

Zoete groet,

Cathy