Eén van de moeilijkste zaken van het hebben van Type 1 diabetes, is voor mij het correct inschatten van de koolhydraten in de voeding. Er bestaan duizend en één apps waarop je de voedingswaarde van wat je eet kan checken. Er is het bolusadvies in mijn insulinepomp en ik heb een meter waarmee ik mijn startwaarde voor de maaltijd kan bepalen. Op mijn Dexcom kan ik nagaan in welke richting mijn bloedsuiker evolueert. Hoe kan het dan fout gaan, als de koolhydraatratio’s en correctiefactoren in mijn pomp correct ingegeven zijn?

Toen ik net koolhydraten leerde tellen, gebruikte ik trouw mijn keukenweegschaal om alles af te wegen en er lag een rekenmachine op tafel om de koolhydraatwaarde uit te rekenen. Ik had ook zelf een klein notitieboekje gemaakt waarin ik opschreef wat ik berekend had, zodat ik dat de volgende keer niet opnieuw moest doen. Mijn Tupperware voorraaddozen werden voorzien van een label met daarop het aantal grammen koolhydraten per 100 gr en per portie. Heel handig voor de ontbijtgranen die ik ’s morgens at, want dan moest ik dat niet telkens opnieuw uitrekenen (dat is, als ik me hield aan de vooraf berekende portie en niet meer of minder honger had). De ervaring leerde me echter al snel, dat ik heel zelden twee keer hetzelfde at en dat ik echt die weegschaal nergens mee naartoe zou nemen. Mijn Nubel voedingstabel kreeg een plaatsje in de boekenkast en het mapje met voedingsapps op mijn smartphone werd uitgebreid. Veel koolhydraatwaarden kende ik na een tijdje uit het hoofd, maar je bent er niets mee als je niet kan afwegen. Dat is een probleem waar ik toch heel vaak tegenaan loop. Je kan dan wel proberen inschatten, maar dat natte vingerwerk is toch niet ideaal. Moest onze smartphone ook een tool bevatten om de voeding af te wegen, dan waren we al een heel eind verder.

Enkele jaren terug, gaf ik in Geraardsbergen mijn eerste voordracht rond “Mijn leven met Type 1 diabetes”. Zo’n 100 mensen zaten er in de zaal en halverwege mijn voordracht werden ze getrakteerd op koffie met mattentaart. Hoe kan het ook anders, als je zo’n lekkernij in de streek hebt?
Ik vroeg aan de mensen in de zaal, of ze enig idee hadden van de koolhydraatwaarde van zo’n mattentaartje. Ik gokte zelf op 45 gr kh, wat voor mij overeenkwam met 3 boterhammen. Op mijn vraag, wie er in de namiddag 3 boterhammen zou eten bij een tas koffie, stak niemand zijn vinger op. Op mijn vraag, wat ze ’s avonds aten, hoorde ik meestal: 1 à 2 boterhammen. Het taartje in de namiddag bevatte dus een stuk meer koolhydraten dan de avondmaaltijd. Dit zijn momenten die heel erg confronterend zijn. Dit zijn lastige momenten voor mensen met diabetes. Laat je die traktatie staan of laat je je maaltijd vallen ten voordele van de traktatie of doe je beide: traktatie + maaltijd?

Wil ik nu toevallig iemand onder mijn D-vrienden hebben, die uit Geraardsbergen afkomstig is en me verblijdde met deze heerlijke, authentieke en dagverse mattentaarten… Ik had thuis de voedingswaarde van een mattentaartje al opgezocht: 38.9 gr kh per 100 gr. Minder dan brood, dat eerder 45 gr kh per 100 gr bevat. Ik had er echter geen idee van, hoeveel zo’n mattentaartje woog. Niemand kon me daar bij helpen. Gelukkig had ik nog even de tijd om erover na te denken, want mijn bloedsuikers stonden op dat moment torenhoog wegens een bijna leeg pompreservoir. Niet echt het beste moment om mijn tanden in dat taartje te zetten. Na het wisselen van de insuline en het corrigeren van de hoge waarde, kwamen mijn waarden zo dicht in de buurt van een hypo, dat het taartje kon geproefd worden. Ik ging voor het kleinste van de twee. Ik at 1/3 van het taartje op en op weg naar huis, aan het rode licht, peuzelde ik nog 1/3 op. Mijn dessert vanavond was het laatste derde deel van het taartje. Ik heb er heel erg van genoten en ook de Hubby zal vanavond zijn taartje nog wel kwijtraken. Puur uit nieuwsgierigheid heb ik thuis de taartjes netjes afgewogen. Ik wist dat het veel zou zijn, maar 260 gr voor het grootste en 130 gr voor het kleinste taartje had ik niet verwacht. Dat komt overeen met respectievelijk 101 gr kh en 51 gr kh. Dát is wat lastig is aan diabetes. Dat je je schuldig voelt bij elke hap die je eet. Dat je koolhydraten moet tellen en insuline moet berekenen en pro’s en contra’s moet afwegen en om moet gaan met hypers en hypo’s doordat je iets niet goed ingeschat hebt. Niet dat prikken in de vinger, dat vind ik maar bijkomstigheid. Dat doet me eerlijk gezegd niets. Maar dat altijd nadenken over je voeding en de bijhorende insulinedosering, dát is wat het voor mij lastig maakt.

Zoete groet,

Cathy